Πολυάριθμες σκηνές μοιάζει να βγήκαν από τα σκοτάδια.
Βλέπει κάλλος στην έκφραση του φόβου.
Μήπως δεν είναι και η ίδια φοβισμένη ακατάπαυστα;
Ακόμη κι όταν βαδίζει, μιλά, ανασαίνει.
Της απαγορεύουν την πρόσβαση στα πάρκα και στα δημόσια κολυμβητήρια.
Ολόκληρη η πόλη της είναι ένα πεδίο μάχης.
Μια φυλακή για το αίμα της.
Το μυθιστόρημα αφηγείται τη ζωή της Σαρλότ Σαλομόν, μιας ζωγράφου που δολοφονήθηκε -είκοσι έξι ετών έγκυος- στο Άουσβιτς. Αφηγείται επίσης, στιγμή στιγμή, τη δεκαετία του '30 στο Βερολίνο και τη δηλητηριώδη διείσδυση του ολοκληρωτισμού στην καθημερινή ζωή όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων.
Μετά την παιδική της ηλικία στο Βερολίνο, που σημαδεύτηκε από μια οικογενειακή τραγωδία, η Σαρλότ αποκλείεται σταδιακά απ' όλες τις εκδηλώσεις της γερμανικής κοινωνίας. Ζει ένα καταιγιστικό ερωτικό πάθος, πριν αναγκαστεί να τα εγκαταλείψει όλα για να βρει καταφύγιο στη Γαλλία. Στην εξορία ξεκινάει ένα αυτοβιογραφικό ζωγραφικό έργο, συγκλονιστικό στη νεωτερικότητά του. Καθώς γνωρίζει ότι κινδυνεύει, το εμπιστεύεται στον γιατρό της, λέγοντάς του "είναι όλη μου η ζωή". Πορτραίτο μιας εξαιρετικής γυναίκας, ιστόρηση μιας τραγικής μοίρας, η Σαρλότ είναι επίσης η αφήγηση μιας αναζήτησης. Της προσωπικής αναζήτησης του Νταβίντ Φοενκινός, που δουλεύει σχεδόν υπνοβατώντας, στοιχειωμένος από τη ζωγράφο εδώ και χρόνια.
O David Foenkinos γεννήθηκε στο Παρίσι το 1974 υπό το διπλό ζώδιο του Σκορπιού. Το 2003 κέρδισε την υποτροφία του Ιδρύματος Hachette. "Το ερωτικό δυναμικό της γυναίκας μου", το τρίτο του μυθιστόρημα, έλαβε το 2004 το βραβείο Roger-Nimier, ως πολλά υποσχόμενος νέος συγγραφέας. Το 2007, το ευρηματικό "Ποιος θυμάται τον Νταβίντ Φοενκινός;" τιμήθηκε με το βραβείο Giono.
