Αρχαιοελληνικές επιγραφές, ορθογραφικά λάθη, αρχαίοι νόμοι, ο Λουκάνικος, η Άρτεμις Αγροτέρα, ο Παγκράτης, η Σικελία, ο Μέγας Αλέξανδρος, γουρουνάκια, σκύλοι, αρκούδες, ο Φαίδρος, ένας καταρράκτης της Ελβετίας κι άλλα κι άλλα, συμπαρατάσσονται στα άρθρα της αρχαιολόγου Δέσποινας Παπακωνσταντίνου - Διαμαντούρου για να ξορκίσουν την επαναληπτικότητα της ανθρώπινης επίγειας πορείας, καθώς και της ελληνικής και της Αθηναϊκής, αποτυπώνοντας την διαφορετική αυτή Μνήμη της συγγραφέως.Στα άρθρα που παρουσιάζονται εδώ, η "Ντέπη" είχε, μακριά από τις ακαδημαϊκές συμβάσεις, την ελευθερία να διατυπώσει έναν ιδιότυπο συγκερασμό των πληροφοριών που της παρείχε η επιστήμη της και η επικαιρότητα. Αλλά και στο όψιμο αρχαιολογικό της έργο, κατά πολύ αδημοσίευτο ακόμα, εφάρμοσε την μέθοδο αυτή όσο γινόταν, όπως φαίνεται από το αρχείο της, την πλήρη δημοσίευση του οποίου δεν ξέρουμε ακόμα πότε θα έχουμε την χαρά να δούμε. Ξέρουμε όμως πόσο η ίδια θα χαιρόταν με την παρούσα έκδοση.
Η Δέσποινα (Ντέπη) Παπακωνσταντίνου - Διαμαντούρου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Αποφοίτησε από το Ελληνικό Εκπαιδευτήριο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου - Δ. Ελευθεριάδου (πρώην Μακρή) το 1957 και από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών το 1962. Στη διδακτορική διατριβή της (1971) συγκέντρωσε και εξέδωσε τις αρχαίες μαρτυρίες που αναφέρονται στην Πέλλα, προτάσσοντας γενική ιστορική μελέτη για την πόλη (Πέλλα I, Ιστορική επισκόπησις και μαρτυρίαι, Αθήνα 1971). Εργάστηκε στο Κ.Ε.Ρ.Α. / Ε.Ι.Ε. από το 1984 έως το 2006, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Έκτοτε συνεχίζει τις εργασίες της για το συμπλήρωμα των επιγραφών της Θεσσαλονίκης (IG X 2,1) σε συνεργασία με την Ακαδημία του Βερολίνου και τον Π. Νίγδαλη (Α.Π.Θ.), καθώς και για τη μελέτη και σταδιακή δημοσίευση των μετάλλινων αντικειμένων των παλαιών ανασκαφών Πέλλας (1957-64). Παράλληλα διδάσκει από το 1991 Αρχαία Ελληνική Επιγραφική στο Φροντιστήριο Ιστορικών Επιστημών του ΕΙΕ.
