Ζεις σε μια πόλη από παιδί. Σ' αυτήν μεγαλώνεις, ανδρώνεσαι και γερνάς. Τη βλέπεις να γιγαντώνεται, να αλλάζει σημαντικά και μαζί μ' αυτή να αλλάζει κι η ίδια η ζωή.
Εσύ, όσο περνούν και σε βαραίνουν τα χρόνια, τόσο πιο πολύ νοσταλγείς τα νιάτα σου.
Αναλογίζεσαι και συγκρίνεις το σήμερα με το χθες. Κι έρχεται κάποια στιγμή που νιώθεις την ανάγκη να ξαναζήσεις νοερά σ'αυτήν την ίδια πόλη όπως ήταν τότε, όχι γιατί η πόλη σου ήταν τότε καλύτερη, αλλά ίσως γιατί ήταν διαφορετική. Πιο ανθρώπινη, πιο μικρή, πιο χαμηλότονη.
Τα θυμάσαι, λοιπόν, ένα-ένα και τα διηγείσαι. [...]
Ο Λεωνίδας Ζησιάδης του Κίμωνα και της Χλόης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1923. Το 1925 η οικογένειά του μετανάστευσε αρχικά στο Κιλκίς και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη όπου ανδρώθηκε, μεγάλωσε την οικογένειά του και τις τρεις κόρες του και την έκανε αγαπημένη του πατρίδα, άρχισε να σπουδάζει ιατρική αλλά εργάστηκε σαν εργολάβος δημοσίων έργων και συντέλεσε με τη δραστηριότητα και τον οραματισμό του στην υλοποίηση και δραστηριοποίηση της ξενοδοχειακής εταιρίας ΣΑΝΗ Α.Ε. της οποίας ήταν και ιδρυτικό μέλος. Η καλλιτεχνική του φύση από τα νεανικά του χρόνια εκδηλωνόταν σε πολλές εικαστικές τέχνες αλλά ποτέ δεν θεώρησε ότι θα έπρεπε να δημοσιοποιήσει το ταλέντο του.
Στα 67 χρόνια του, συνταξιούχος πια, θέλησε να αποτυπώσει την ιστορία του τόπου του, της πολυεθνικής και πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης, χωρίς να εκθέσει τα προσωπικά τον συναισθήματα.
Με παρότρυνση του ποιητή Μάρκου Μέσκου εμφανίστηκε σε προχωρημένη ηλικία, το 1991, στο χώρο της λογοτεχνίας. Συνολικά εκδόθηκαν από τον "Παρατηρητή" πέντε βιβλία του: "Θεσσαλονίκη, όσα θυμάμαι" (1991), "Στη Θεσσαλονίκη τότε" (1993), "Συμεών ο πρόσφυγας (1995, που θεωρείται το κορυφαίο έργο του, με πολλές επανεκδόσεις), "Ήθη και έθιμα" (1995), "Θεώνη" (1996} και "Το αδιέξοδο" (1997). Πέθανε τον Ιανουάριο του 2000 σε ηλικία 76 χρονών.
Μη Διαθέσιμο
