Κάποιος που κυνηγούσε τις πεταλούδες και τις χίμαιρες, όταν ήταν μικρός... Από αντίδραση στην υπερπροστατευτική του μάνα; Από φυσική σωματική μειονεξία; Ή επειδή ήταν γεννημένος καλλιτέχνης;
Είναι αυτός που θα τρέχει πάντα πίσω από μεγάλες αγάπες και πόθους· στον αντίποδα εκείνων που πατούν γερά στη γη και δεν χρειάστηκε ποτέ να προσπαθήσουν για την ευτυχία.
Γιατί η ζωή τον δίδαξε πως πρέπει να ελπίζει, προσδοκώντας να αδράξει τη στιγμή... Μιας στιγμής ευτυχία...
Η Μαρία Τουλ γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε το σχολείο κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και κατόπιν σπούδασε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, απ’ όπου και αποφοίτησε κατέχοντας δύο πτυχία. Από πολύ μικρή ηλικία, έτρεφε ζωηρό ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, τη μουσική και -κυρίως- τη λογοτεχνία. Οι συνεχείς μετακινήσεις στο εξωτερικό της έδωσαν την ευκαιρία να θαυμάσει σπουδαία καλλιτεχνήματα σε μουσεία της Βιέννης και του Μονάχου και να έρθει σε επαφή με την κλασική μουσική των Μπετόβεν, Σοπέν, Σούμαν και Σούμπερ. Οι εμπειρίες αυτές, σε συνδυασμό με την αγάπη της προς το ελληνικό θαλασσινό τοπίο, της ενέπνευσαν την έντονη ανάγκη της λογοτεχνικής δημιουργίας. Έχει εκδόσει δύο ποιητικές συλλογές: τις "Σκιές" (1988) και τα "Νυχτολούλουδα" (1998), ενώ από τις εκδόσεις Μ. Σιδέρη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα "Φως
ελπίδας" (2006), η συλλογή διηγημάτων "Χιονισμένα μονοπάτια" (2007), τα μυθιστορήματα "Μοιραία απόφαση" (2008), "Η τελευταία άνοιξη" (2009), "Το απόλυτο σκοτάδι" (2010), "Χάρτινες ψυχές" (2011), "Ο κήπος της" (2011) και "Κρυφός δεσμός" (2012).
