Βαλήδες και διοικητές έρχονται και παρέρχονται, αλλά ταπεινοί και καταφρονεμένοι ενώνονται και διεκδικούν. Οδομαχίες, βομβαρδισμοί, απεργίες και κινητοποιήσεις. Προστατευόμενοι από την αστυνομία εργατοπατέρες, εξόριστοι συνδικαλιστές, καταδίκες κομμουνιστών για προκηρύξεις και εργάτριες που οργανώνονται. Η πρώτη εργατική Πρωτομαγιά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και το καπνεργατικό συνέδριο πριν από τον Μάη του ’36. Η Βέρμαχτ καταλαμβάνει την πόλη, στρατηγοί
συνθηκολογούν, αλλά η νεολαία αντιστέκεται. Μια εφημερίδα, ένα δημοψήφισμα, μια απογραφή κι ένας γάμος. Και βέβαια, το πογκρόμ του Κάμπελ, η σχετική δίκη κι άλλες ενέργειες των τριεψιλιτών πριν και κατά την Κατοχή, όταν κάποιοι σκοτώνονται από την ΟΠΛΑ.
"Οι "Στιγμές Σαλονίκης" μάς παρουσιάζουν πρόσωπα και γεγονότα μισοξεχασμένα ή παντελώς λησμονημένα (πολλές φορές και συνειδητά διαγραμμένα από τη μνήμη της πόλης από τη “νικήτρια εθνικοφροσύνη”). Και όμως, όλα αυτά και όλοι αυτοί βιώθηκαν και βίωσαν εδώ, στους ίδιους δρόμους, στις ίδιες γειτονιές, στον ίδιο γεωγραφικό χώρο που κινούμαστε και εμείς σήμερα... Ζούμε στο ιστορικό μας παρόν χωρίς να διακρίνουμε τα χιλιάδες αόρατα νήματα που μας συνδέουν με το παρελθόν μας, όχι μόνο το ατομικό αλλά κυρίως το κοινωνικό... Aν τελικά η ιστορία μπορεί να προσφέρει κάτι, αυτό είναι η ένταξη της καθημερινής μικρής, ατομικής εμπειρίας και των στιγμών που τη συγκροτούν στη συλλογική εμπειρία και λειτουργία μεγαλύτερων κοινωνικών σχηματισμών - τάξεων, εθνών, κρατών. Από αυτή την άποψη, οι Στιγμές Σαλονίκης προσφέρονται για γενικότερους προβληματισμούς, γεγονός που καθιστά την ανάγνωσή τους ακόμη πιο ενδιαφέρουσα".
Από τον πρόλογο του Γιώργου Λεοντιάδη
Ο Γιάννης Γκλαρνέτατζης γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες αλλά ζει στη Θεσσαλονίκη εδώ και πολλά χρόνια. "Αιώνιος" φοιτητής φυσικής με ιδιαίτερη αγάπη στην ιστορία. Έχει ασχοληθεί ελαφρώς με τη δημοσιογραφία (για κάποιο διάστημα είχε μια εβδομαδιαία στήλη στο "Θερμόμετρο" της εφημερίδας "Θεσσαλονίκη", ενώ εργάστηκε και στα "Χίλια Δέντρα", το βραχύβιο ένθετο για την ιστορία της πόλης της ίδιας εφημερίδας), μετέφρασε δύο βιβλία του Μ. Μπούκτσιν ("Προς μια οικολογική κοινωνία" και "Τα όρια της πόλης") και τώρα εργάζεται ως βιβλιοϋπάλληλος. Βασική παράμετρος της ζωής του η συμμετοχή στο Κίνημα το οικολογικό. Το ειρηνιστικό. Το αντιρατσιστικό. Το συνδικαλιστικό. Των αντιρρησιών συνείδησης. Της γυναικείας απελευθέρωσης. Για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έχει πάρει μέρος σε δεκάδες επιτροπές, πρωτοβουλίες, ad hoc ομάδες, δράσεις. Συμμετείχε για δεκαπέντε χρόνια στην Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης. Δραστηριοποιείται από την πρώτη στιγμή στην Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης. Μέλος του δ.σ. του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης, πρώην αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης. Στη συντακτική επιτροπή του "Αρνούμαι" και σ' αυτή της "Οικοτοπίας" (την αρχική). Έχει περάσει από την Ομάδα Γυναικών Θεσσαλονίκης, το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, την ομάδα Θεσσαλονίκης της εφημερίδας "Εποχή" (όπου γράφει πότε-πότε). Σταθερός φίλος της Εθελοντικής Εργασίας Θεσσαλονίκης. Αυτή είναι η πρώτη του λογοτεχνική απόπειρα.
