Όνειρα που συγχέονται με την πραγματικότητα.
Ήρωες που κινούνται ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο.
Ένα νησί και τέσσερα παράξενα διηγήματα.
Η ζέστη ήταν αφόρητη. Όσο πλησίαζε στο χωριό, μια ομίχλη άρχισε να πυκνώνει και το κρύο ξαφνικά έγινε πολύ έντονο. Πεντακόσια μέτρα πιο κάτω, είδε τον πορτοκαλί σκαραβαίο σταματημένο, χωρίς πινακίδες. Είχε τα φώτα αναμμένα, την πόρτα του συνοδηγού ανοιχτή και γύρω του δεν ήταν κανείς...
-
Στο βλέμμα που έριξε πίσω του, η μπαλκονόπορτα ήταν κλειστή. Η εξώπορτα, λίγα μέτρα εμπρός, κάνοντας ένα μικρό θόρυβο άνοιξε. Άφησε το μολύβι και την κοίταξε ξαφνιασμένος...
-
Η ησυχία σ' αυτή την τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη ήταν παράξενη. Η σκιά των ανεμόμυλων στο ύψωμα διαγράφηκε μαύρη, στο χωριό του γαιοκτήμονα Κοντέα και, ξάφνου το κεφάλι της άρχισε να πονάει, τα μηνίγγια να χτυπούν και τα άκρα να παγώνουν. Ο εφιάλτης άρχιζε ξανά...
-
Η γυναίκα κοίταξε γύρω της κλεφτά κι άνοιξε προσεχτικά την πόρτα. Δεν την έβλεπε κανείς. Άρχισε να περπατά με γρήγορα βήματα στο δρόμο. Ο ήχος των τακουνιών της έσβησε καθώς έστριψε στο επόμενο στενό...
Η Αλεξάνδρα Κυρλή γεννήθηκε στη Λάρισα. Από το 1980 ζει στη Θεσσαλονίκη. Έκανε ελεύθερες σπουδές στο σχέδιο, την αρχιτεκτονική διακόσμηση και τη φωτογραφία. Είναι ζωγράφος και έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το Λονδίνο όπου έζησε και εργάστηκε για 4 χρόνια.
Από το 1996 ασχολείται με τη φωτογραφία και ως σήμερα έχουν βραβευτεί τριάντα δύο φωτογραφίες της με πανελλήνια βραβεία και τιμητικές διακρίσεις.
Έχει κάνει πολλές εκθέσεις, ατομικές και ομαδικές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Είναι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος και της "Αμφικτυονίας Ελληνισμού". Ζει και εργάζεται στο Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης.
