Άνοιξη του 2015, στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης. Ο δολοφόνος χρησιμοποιεί όπλο με τηλεφακό και σιγαστήρα. Πυροβολεί και εξαφανίζεται. Το θύμα, ένας πάμπλουτος Ελληνοαμερικανός, που στέκεται στην προκυμαία, δέχεται τη βολίδα στο μέτωπο και πέφτει στη θάλασσα, περίπου στο ίδιο μέρος, όπου δολοφονήθηκε πριν αρκετές δεκαετίες ένας διακεκριμένος Αμερικανός δημοσιογράφος. Λίγες στιγμές νωρίτερα, τρεις άλλοι κακοποιοί δολοφονούν, με τρόπο άγριο, μια δυναμική πρώην αεροπόρο, που επρόκειτο να συναντήσει τον Ελληνοαμερικανό. Και οι δύο ανήκαν στο κίνημα των ομογενών, το οποίο έχει αναλάβει τη διάσωση της Ελλάδας, που βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής. Η ανικανότητα των πολιτικών έχει οδηγήσει τη χώρα σε επικίνδυνα αδιέξοδα, το βαθύ κράτος αδυνατεί να αναλάβει την παραμικρή πρωτοβουλία, η κομματοκρατία έχει διαβρώσει τα πάντα και ο λαός βλέπει έντρομος τον εκτροχιασμό της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Οι μυστικές υπηρεσίες, που ενισχύουν το κίνημα των ομογενών, δραστηριοποιούνται και συλλαμβάνουν τους δράστες των δυο δολοφονιών, που τιμωρούνται με ασυνήθιστους τρόπους. Στον μεγάλο αγώνα συμμετέχουν και δύο οικογένειες, τα μέλη των οποίων πιστεύουν πως οι ικανοί άνθρωποι μοιάζουν με τους αθλητές και, μάλιστα, με τους δρομείς των 100 μέτρων. Έτσι, εμβόλιμα, καταγράφονται αληθινά γεγονότα και ο αναγνώστης ενημερώνεται για τις συνθήκες ζωής των νέων της Θεσσαλονίκης, στα μέσα των δεκαετιών του ’50 και του ’60. Από σελίδα σε σελίδα η εξιστόρηση προσλαμβάνει καταιγιστική μορφή. Ο απόδημος Ελληνισμός διασώζει την Ελλάδα, στην Ακτή του Θερμαϊκού διαμορφώνεται ένας παράδεισος και οι ήρωες δημιουργούν μια γέφυρα μεταξύ Θεσσαλονίκης και Νέας Υόρκης. Αλλά, η ηρεμία δεν διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι επαγγελματίες πολιτικοί επιστρέφουν και τότε, άγριες συγκρούσεις, αγνοί έρωτες, ευτυχισμένες οικογένειες, επιχειρηματικές αντιπαλότητες, άνδρες και γυναίκες που διακρίνονται για τον δυναμισμό τους, συνθέτουν έναν πολυπρόσωπο πίνακα, που απεικονίζει τις θετικές και τις αρνητικές πλευρές του Έλληνα και της Ελλάδας. Όσο για τους αθλητές, τους κατοστάρηδες, που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο βιβλίο, αλλάζουν συμπεριφορά, ακολουθώντας τους δρόμους του συμφέροντος, του δικού τους και των υποστηρικτών τους. Ο αναγνώστης, διαβάζοντας τις τελευταίες λέξεις του κειμένου, μένει με την εντύπωση πως ακούει τον θλιμμένο ήχο κορνέτας με σουρντίνα.
Ο δημοσιογράφος Νίκος Βουργουτζής γεννήθηκε, σπούδασε και σταδιοδρόμησε στη Θεσσαλονίκη, την οποία ουδέποτε εγκατέλειψε, αν και του δόθηκαν πολλές ευκαιρίες να εγκατασταθεί στην Αθήνα ή στο εξωτερικό, όπου η επαγγελματική προβολή ήταν ευκολότερη. Κατά τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του στη δημοσιογραφία, απέκτησε πολύπλευρη μόρφωση, δεδομένου ότι διετέλεσε πολιτικός, οικονομικός, δικαστικός, αστυνομικός και ελεύθερος ρεπόρτερ, ενώ ήταν υπεύθυνος και για τη διαμόρφωση σελίδων με πολιτιστικά θέματα. Στην εφημερίδα "Μακεδονία" εκτός από ρεπόρτερ, διετέλεσε συντάκτης ύλης, αρχισυντάκτης, διευθυντής σύνταξης και διευθυντής. Υπήρξε, επίσης, ανταποκριτής των αθηναϊκών εφημερίδων "Ναυτεμπορική" και "Ελευθερία", διευθυντής του περιοδικού "Επιλογές" και συνεργάτης της ΥΕΝΕΔ, του ΕΙΡΤ, της ΕΤ2 και της ΕΡΤ. Επιπλέον, διετέλεσε σύμβουλος Τύπου και δημοσίων σχέσεων στον οργανισμό αστικών συγκοινωνιών και στον εμπορικό σύλλογο Θεσσαλονίκης, ενώ συμμετείχε στις διοικήσεις και στα πειθαρχικά συμβούλια της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης. Τώρα, είναι μέλος του συμβουλίου τιμής και δεοντολογίας της Ένωσης.
Έλαβε μέρος σε εκατοντάδες δημοσιογραφικών αποστολών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη συγγραφή διηγημάτων και θεατρικών έργων, εκ των οποίων ένα βραβεύθηκε και μεταδόθηκε σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη. Επίσης, δύο μυθιστορήματά του δημοσιεύθηκαν σε τοπικές εφημερίδες, ενώ τον Απρίλιο του 2003 κυκλοφόρησε μια συλλογή του με διηγήματα. Τον Μάρτιο του 2003, τιμήθηκε, για το σύνολο του έργου του, με το βραβείο του Ιδρύματος Δημοσιογραφίας Μπότση, που αποτελεί ύψιστη διάκριση για τους ανθρώπους του Τύπου.
