Παραλλαγή, ονομάζουν στη μουσική, καθώς θα ξέρει ο αναγνώστης, το είδος εκείνο της συνθέσεως, που βασίζεται σ' ένα βασικό θέμα, σε μια βασική μελωδία, αλλά τη μελωδία αυτή την επεξεγάζεται ο συνθέτης και την παραλλάζει, από αλλαγή σε αλλαγή, προσθέτοντας ή αφαιρώντας μελωδικά στοιχεία, που επανέρχονται κάθε τόσο στην αρχική μελωδία και στην ανάμνησή της. Αυτήν την επεξεργασία, την παραλλαγή, την κάνουν οι συνθέτες συχνά πάνω σε ένα αρχικό θέμα, που δεν είναι δικό τους, αλλά έχει δημιουργηθεί από άλλο συνθέτη. Αυτήν την ξένη μελωδία την επεξεργάζονται ελεύθερα, δημιουργώντας νέες μελωδίες, που όμως θυμίζουν πάντα την πρώτη, την ξένη εξωραϊζοντας την και πλουτίζοντάς την απεριόριστα.
Αρκετοί από τους "Στοχασμούς" που ακολουθούν σ' αυτό το βιβλίο ανήκουν στη δέυτερη αυτή κατηγορία, όπου ένας ξένος στοχασμός, με παρεκίνησε να τον σχολιάσω, προσθέτοντας μια δική μου παραλλαγή.
Έτσι δανείστηκα και το δεύτερο τμήμα του τίτλου του βιβλίου από την ορολογά της μουσικής, διατηρώντας κάποια αναλογία και χρησιμοποιώντας τον όρο, συνοδευόμενο, κατά κάποιο τρόπο, από την μουσική του καταγωγή.[...]
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)
