Η αύξηση του μέσου όρου ζωής στο Δυτικό κόσμο συνοδεύτηκε από μια αύξηση της συχνότητας των νοσημάτων που σχετίζονται με την ηλικία. Από αυτά, η άνοια με κύριο εκπρόσωπο τη νόσο Alzheimer κατέχει εξέχουσα θέση προσβάλλουσα μεγάλη αναλογία του ηλικιωμένου πληθυσμού και αποτελούσα ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά και κοινωνικοοικονομικά προβλήματα. Σήμερα, η σύγχρονη τάση των θεραπευτικών προσπαθειών αποσκοπεί στην ενίσχυση του χολινεργικού συστήματος, είτε με αντιχολινεστερασικούς παράγοντες είτε με την ευαισθητοποίηση των υποδοχέων της ακετυλοχολίνης. Παράλληλα, γίνεται προσπάθεια χορήγησης νευροπροστατευτικών και νευροτρόφων παραγόντων, ενώ η μελλοντική ελπίδα της σύγχρονης έρευνας είναι θεραπείες που θα εμποδίζουν ή ακόμα και θα ανατάσσουν τους παθογενετικούς μηχανισμούς της νόσου.
