Πόσο εύκολο είναι άραγε να "συναντήσεις" την εικαστική μεγαλειότητα του παγκοσμίου φήμης ζωγράφου Paschalis (Πασχάλη Αγγελίδη); Ο Δημήτρης Παντελίδης, έμπειρος και "πεπαιδευμένος" κριτικός τέχνης προχώρησε στην παρούσα έκδοση -σε επιμέλεια του αρχιτέκτονα Δημήτρη Αγγελίδη, ο οποίος συνέλλεξε 7 κείμενα του κριτικού και 20 πίνακες του Πασχάλη Αγγελίδη- σε μία σημαντική απόπειρα εξέτασης των έργων του κορυφαίου Έλληνα ζωγράφου, διερευνώντας τις "διονυσιακές" του καταβολές, τον "ελεγχόμενο εξωτισμό" του, αλλά και την τρέλα του που οδηγεί στην "ΚΑΘΑΡΣΗ".
"Ο Paschalis έχει στενούς συνδέσμους με τον Διόνυσο, την παράσταση, αλλά και την καθαρτήρια τρέλα του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εδώ ο χώρος ανήκει στο διονυσιακό πνεύμα, εδώ βασιλεύει ο θεός της παράστασης, της έκστασης, της τελετουργίας, της ψευδαίσθησης, της αυταπάτης, της τρέλας και τελικά της ΚΑΘΑΡΣΗΣ. Ο ελεγχόμενος εξωτισμός του δεν είναι ποτέ kitsch. Η υψηλή διακοσμητική αξία των έργων του Πασχάλη κάνουν τα έργα ποθητά και ικανά να επιβιώσουν με επιτυχία σε κάθε περιβάλλον. Φωνάζουν -δράμα και τραγωδία-, αλλά η πράξη βίας έχει εκτελεστεί εκτός έργου, ακριβώς όπως στην αρχαία τραγωδία. Βλέπουμε μόνο το αποτέλεσμα".
Δημήτρης Παντελίδης
Γεννήθηκε στη Χίο το 1938. Θέλησε να γίνει αρχαιολόγος, οι ανάγκες όμως των μεταπολεμικών καιρών και της οικογένειάς του απαιτούσαν άλλα, κι έτσι έγινε καπετάνιος. Η αγάπη του για την Τέχνη και την Αρχαιολογία έμεναν βαθιά μέσα του, μέχρι που του δόθηκε η ευκαιρία να την αξιοποιήσει παρακολουθώντας τα σεμινάρια περί παγκόσμιας τέχνης του Αντρέ Μαλρώ και αργότερα τη διατριβή του Ουμπέρτο Έκο "Περί κάλλους". Ως Editor at large του περιοδικού τέχνης "Gallery Guide" πλησίασε καλλιτέχνες σε ένα ευρύ φάσμα. Τότε τον βάφτισαν "αναλυτή τέχνης", όχι "ιστορικό", ούτε "κριτικό", κι έτσι παρέμεινε.
