Συρανό Ντε Μπερζεράκ

Ε, όχι δα, μικρέ μου, τόσο μόνο;

Μπορούσες χίλια πράγματα να πεις με άλλον τόνο!

Άκουσε! Επιθετικά: «Αν είχα τέτοιο μύτο,

να τονε κόψω η πρώτη μου απόφαση θα ήτο!».

Και φιλικά: «Προσέξτε την, θα μπει μες στο φλιτζάνι!

Εάν δεν την σηκώσετε, μέχρι τον πάτο φτάνει!».

Με ύφος περιγραφικό: «Βουνοκορφή! Ίδια ράχη!

Βράχος! Τι βράχος, φίλοι μου; Χερσόνησος μονάχη!».

Με περιέργεια: «Το κουτί αυτό μες στο συρτάρι

το ’χεις για τα ψαλίδια σου, ή είναι καλαμάρι;».

Χαριτωμένα: «Τα πουλιά τόσο πολύ σε νοιάζουν

ώστε πάνω στη μύτη σου τα βάζεις και κουρνιάζουν;».

Στα ίσια: «Πες μου, όταν ρουφάς ταμπάκο από τη μύτη,

απ’ τον καπνό πιάνει φωτιά και καίγεται το σπίτι,

και “πυρκαγιά” φωνάζουνε “στην καπνοδόχο” οι άλλοι;».

Με ύφος προστατευτικό: «Πρόσεχε το κεφάλι

από το βάρος το πολύ μη γείρει προς το χώμα!».