Αποτελεί πλέον κοινό τόπο ότι η εργασία που γίνεται μέσα στην ομάδα-τάξη, αλλά και η ατμόσφαιρα που επικρατεί στο σχολείο μεταξύ των μελών του συλλόγου διδασκόντων, θα μπορούσε να λειτουργεί ως "χώρος" που υποδέχεται, περιέχει και μεταβολίζει δύσκολα άγχη, βιώματα, φόβους και επιθετικά αισθήματα, που συχνά επηρεάζουν αρνητικά ή και καταστρέφουν την εκπαιδευτική διαδικασία. Αντ΄αυτού πολλές φορές ο εκπαιδευτικός αισθάνεται στο χώρο εργασίας του απειλούμενος και αποτυχημένος, θυμώνει ή απελπίζεται και κύρια επιδίωξή του γίνεται η "απαθής επιβίωση". Όλα αυτά φέρνουν στην επιφάνεια και πλήττουν τις πιο εύθραυστες και ανεπαρκείς πλευρές του ψυχισμού των εκπαιδευτικών., που τους ωθούν ή στην αντεπίθεση ή στην "παγωμένη απόσυρση". Ομολογείται επίσης πως οι υπάρχουσες υποστηρικτικές και συμβουλευτικές δομές του εκπαιδευτικού θεσμού, αν και έχουν εντοπίσει αυτά τα θέματα, δεν μπορούν πάντοτε να ανταποκριθούν.
Στις συναντήσεις με εκπαιδευτικούς δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όλων των ειδικοτήτων, που αποτελούν το περιεχόμενο του ανα χείρας βιβλίο, προτείνουμε την άποψη πως ο εκπαιδευτικός, χωρίς να κινείται ως ψυχολόγος ή ψυχοθεραπευτής, θα μπορούσε να εκπαιδευτεί ώστε να λειτουργεί μέσα στην συνεχή συναισθηματική αλληλεπίδραση με τους μαθητές του, να διαμορφώνει τον ψυχικό χώρο της τάξης του για να φιλοξενεί και να αναγνωρίζει τους "δύσκολους φόβους τους", να αντέχει και να παραμένει σταθερός, γνωρίζοντας και τα δικά του επώδυνα ψυχικά βιώματα που η παιδαγωγική σχέση ανακινεί.
Πέρα της Γενικής και Ειδικής Διδακτικής κάθε μαθήματος που προϋποτίθεται, οφείλουμε να καλλιεργούμε τη σύνδεση λογικής - φαντασίας - επιθυμίας με τον άλλο και τους άλλους, καθώς και τη δυνατότητά μας για αυτοπαρατήρηση και στοχασμό.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Είναι παντρεμένος και έχει μία κόρη.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Θεολογία (1981), Φιλοσοφία (1987) και Ψυχολογία (2001), όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή (1996). Από το 1991-1996, ως μεταπτυχιακός υπότροφος του ΙΚΥ και υποψήφιος διδάκτωρ στον τομέα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών, παρακολούθησε σεμινάρια (συμβουλευτικής, στατιστικής και διαφυλικών σχέσεων), συμμετείχε στην ομάδα που οργάνωσε το Συμβουλευτικό Κέντρο Φοιτητών, που λειτουργεί από το 1991 στον τομέα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε, τέσσερα χρόνια, το φροντιστηριακό μάθημα "Ψυχολογία της Επικοινωνίας". Η επαφή του με το χώρο της ψυχοθεραπείας αρχίζει από το 1982 (έως το 1989) ως μέλος σε ομάδα αυτογνωσίας, ψυχοδυναμικής κατεύθυνσης, του Κέντρου Νεότητας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και ταυτόχρονα ως εκπαιδευόμενος (1982-1984) στο πρόγραμμα "Συμβουλευτική και Ποιμαντική Ψυχολογία" στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού Αθηνών που οργάνωσε η Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Παράλληλα, στο ίδιο πλαίσιο (1989-1993), και υπό ατομική εποπτεία, απέκτησε αρκετή εμπειρία ως ατομικός θεραπευτής και συντονιστής θεραπευτικής ομάδας. Στη συνέχεια, 1986-1987 και 1992-1993, συμμετείχε ως εκπαιδευόμενος σε σεμινάρια εισαγωγής στην ψυχοθεραπεία, στο Ανοικτό Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο και στην Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής
