Έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που οι Αυστραλοί και οι Νεοζηλανδοί, οι οποίοι πολέμησαν στη Μάχη της Κρήτης, άφησαν τις πατρίδες τους για να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους Βρετανούς στρατιώτες που πολεμούσαν στην Ευρώπη.
Μέσα από το βιβλίο «Σύννεφα από Μετάξι & Ελαιόδεντρα: Ιστορίες από τη Μάχη της Κρήτης» της Αυστραλής συγγραφέως Deborah Wheeler μπορούμε να κατανοήσουμε πως αισθάνονταν κάποιοι απ’ αυτούς τους στρατιώτες που ήρθαν από αυτές τις μακρινές χώρες, τι έζησαν και ποιες ήταν οι εμπειρίες τους στην Ελλάδα, στην Κρήτη και στα στρατόπεδα αιχμαλώτων όπου κάποιοι εγκλείστηκαν.
Αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλη σημασία είχε για αυτούς όταν λάμβαναν μια επιστολή ή ένα δέμα από τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Βλέπουμε πόσο πολύ θρήνησαν τους συντρόφους τους που έπεσαν στη μάχη. Η σφυρηλάτηση αδιάρρηκτων δεσμών, ειδικά με τους Κρητικούς που πολέμησαν με αξιοθαύμαστη αυτοθυσία στο πλάι τους, συχνά με βαριές συνέπειες για τους ίδιους, τις οικογένειές τους και τους φίλους τους.
80 χρόνια μετά, όπως καταδεικνύει το βιβλίο αυτό, οι δεσμοί φιλίας παραμένουν πανίσχυροι και περνάνε από γενιά σε γενιά. Το αποτύπωμα της Μάχης της Κρήτης παραμένει ανεξίτηλο τόσο στην Ελλάδα και ιδιαίτερα, την Κρήτη, όσο και στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία.
«Κάνατε τα πάντα για να μάς σώσετε. Εμείς τελειώσαμε, αλλά ο πόλεμος όχι. Για τον λόγο αυτό, σώστε ότι μπορείτε για να βοηθήσετε να νικήσουμε τον πόλεμο αλλού». Αλέξανδρος Κορυζής, τελευταίος πρωθυπουργός της Ελλάδας πριν την έναρξη των μαύρων χρόνων της Κατοχής.
