Σκοπός του βιβλίου είναι να αποσαφηνίσει το περιεχόμενο και να εξετάσει τα όρια της κοινωνιολογικής γνώσης. Παράλληλα, επιχειρεί να καταδείξει την ανεπάρκεια, και κατά συνέπεια τη μειωμένη σημασία, μιας απαλλαγμένης από κοινωνικό νόημα φυσικοεπιστημονικής μεθοδολογίας στο χώρο των κοινωνικών επιστημών.
H κοινωνιολογία δεν περιορίζεται στις τεχνικές του εφικτού συνθλίβοντας την τέχνη του ιδιαίτερου, ούτε αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές δομές ως απόλυτα σταθερές οντότητες.
H άνοδος της κοινωνικής γνώσης και η επιστημονική της σύλληψη θα πρέπει να στηρίζεται στη διαλεκτική σχέση ανάμεσα στο υποκειμενικό περιεχόμενο της κοινωνικής πράξης και στην αντικειμενική κοινωνική δομή. O ακρωτηριασμός ή η απαξίωση του ενός πόλου της διαλεκτικής αυτής σχέσης δημιουργεί ανυπέρβλητα πρακτικά και εννοιολογικά προβλήματα σε μια επιστήμη για την κοινωνία.
