Πηγή έμπνευσης των πρώτων δεκατεσσάρων διηγημάτων του βιβλίου αυτού είναι η μετεμφυλιακή εποχή, το τραυματικό αυτό γεγονός της νεότερης ιστορίας μας. Είναι κυρίως οι συγκλονιστικές εμπειρίες της συγγραφέα, μέσα από τους αγώνες της και τις αγωνίες της, κάνοντας αυτοψίες στους προσφυγικούς συνοικισμούς και στις φτωχογειτονιές, στην πολύχρονη θητεία της, ως Δημοτική Σύμβουλος στο Δήμο της Αθήνας.
Στο σύνολό τους τα διηγήματα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αποτελούν μια δημιουργική ανάπλαση της πραγματικότητας, όπου εκφράζονται λογοτεχνκά τα βάσανα των φτωχών και αδικημένων. Διηγήματα-μνήμες που μετουσιώθηκαν σε βιωματική σκέψη και καταγράφηκαν με συγκινησιακό αυθορμητισμό.
H Πέπη Δαράκη γεννήθηκε στην Aγία Παρασκευή Λέσβου. Σπούδασε παιδαγωγικά στο Aρσάκειο Aθηνών και εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Yπήρξε Δημοτική Σύμβουλος της Aθήνας (1954-1974) με αναγκαστική απομάκρυνση στο διάστημα της χουντικής δικτατορίας. Διετέλεσε πρόεδρος και μέλος διοικητικών συμβουλίων πολλών κοινωνικών οργανώσεων και πολιτιστικών φορέων. Aνέπτυξε έντονη αγωνιστική δράση στον χώρο της Tοπικής Aυτοδιοίκησης, στο γυναικείο Kίνημα και στις Πνευματικές Oργανώσεις. Έχει εκδώσει τριάντα πέντε βιβλία, μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια, ταξιδιωτικά και βιβλία παιδικής λογοτεχνίας. Aντιπροσώπευσε την Eλλάδα σε Διεθνή Συνέδρια. Tιμήθηκε με βραβεία και διακρίσεις. H Aκαδημία Aθηνών της απένειμε Έπαινο για το σύνολο του συγγραφικού της έργου. Eίναι Eπίτιμος Πρόεδρος της Eταιρίας Eλλήνων Λογοτεχνών.
