Τι συνδέει αυτά τα θεατρικά μονόπρακτα μεταξύ τους, στα οποία το θεατρικό και λογοτεχνικό κοινό διακρίνει, από την πλευρά του Μπρεχτ, μάλλον ένα κλείσιμο του ματιού να αστειευτεί παρά ένα "σοβαρό" λογοτεχνικό εγχείρημα; Είναι όλα τους σύντομα, τολμηρά φαρσύλλια, τα οποία βασίζονται σε υλικό από το μπρεχτικό "Περιβάλλον του Ausburg": δηλαδή, είναι "Θεατρικά του Ausburg".
Αποκαλύπτουν - χωρίς να υψώνουν το δάχτυλο - την αστική σεξουαλική ηθική "των δύο μέτρων και δύο σταθμών". Δείχνουν ότι στην αρχή της καριέρας του, ο Μπρεχτ ήταν, μεταξύ άλλων, αυτό που σήμερα ονομάζεται "οργισμένος νέος". Μέσω, λοιπόν, των μονόπρακτων αυτών θεατρικών έργων, παρουσιάζεται αυτή η άγνωστη, κωμική πλευρά του Μπρεχτ. Παραφράζοντας μια φράση του συγγραφέα που έγραψε για το έργο του Baal, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι χαρακτήρες των τεσσάρων μονόπρακτων "είναι αντικοινωνικοί, μέσα σε μια αντικοινωνική όμως κοινωνία".
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1898 στο Άουγκσμπουργκ. Το 1917 γράφτηκε στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μονάχου, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του, ξαναγύρισε στο Άουγκσμπουργκ, και υπηρέτησε για ένα διάστημα σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Οι θεατρικές του αναζητήσεις γνώρισαν πολύ γρήγορα την καταξίωση, με το βραβείο Κλάιστ (1922). Αντικομφορμιστής, ορκισμένος εχθρός του πολέμου και του καπιταλισμού, βρίσκεται ήδη από το 1923 πέμπτος στον μαύρο πίνακα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας. Όταν οι Εθνικοσοσιαλιστές καταλαμβάνουν την εξουσία το 1933, ο Μπρεχτ παίρνει το δρόμο της εξορίας: Ελβετία, Δανία, Φινλανδία, Ρωσία, και τέλος Αμερική, όπου συνεργάζεται στην Καλιφόρνια με τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Τσαρλς Λώτον. Το 1949 εγκαθίσταται οριστικά στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου πεθαίνει το 1956.
