Η Χρυσούλα στρώθηκε στην ψάθινη πολυθρόνα με τα μαξιλάρια τα παχιά κι απολάμβανε το βραδάκι. Η ψυχή της έψαχνε κουράγιο για ν' αντέξει το σήμερα, να ξεχάσει το χθες και να τολμήσει το παρακάτω
Νόμιζε πως είχε τη δύναμη να δαμάσει της στεριάς τα κύματα, αλλά η ζωή παίζει το παιχνίδι της με τους δικούς της κανόνες. Ό,τι χρωστάει το δίνει, αλλά κι ό,τι χαρίζει το παίρνει πίσω με τόκο...
Ο άντρας της καπετάνιος, μα κι εκείνη καπετάνισσα και συνάμα τιμονιέρης. Ήταν και το σκαρί, και το πανί, και το κατάρτι. Ήταν και κυματοθραύστης, και το λιμάνι τ' απάνεμο. Με μια λέξη, ήταν η Μάνα. Και η Ελπίδα, η Βασιλική και η Μάρθα έπρεπε να βρουν το δρόμο τους.
Η Αγγελική Συρρή-Στεφανίδου γεννήθηκε στη Χίο, όπου και μεγάλωσε. Κατοικεί στον Πειραιά και έχει δύο κόρες. Από τα παιδικά της χρόνια, ασχολείται με τη συγγραφή ποιημάτων και πεζών, πολλά από τα οποία έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει η συμμετοχή της στην "Ανθολογία των διηγηματογράφων της Χίου" (1988) που επιμελήθηκε ο Γιώργης Δηλμπόης.
Η δεύτερη ποιητική της συλλογή, "Κορμοράνοι ΙΙ" (1991) τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης. Τα μυθιστορήματά της "Εκείνη που έπρεπε να φύγει" (2001), το οποίο απέσπασε το πρώτο βραβείο από τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, και "Της στεριάς τα κύματα" (2002) που βραβεύτηκε από την Εταιρεία των Ελλήνων Λογοτεχνών και το "Και... μην ορκίζεσαι" (2004) κυκλοφορούν από την Εμπειρία Εκδοτική.
Μη Διαθέσιμο
