Έξι γοητευτικές ιστορίες για μικρούς και μεγάλους από τον "δικό μας" Λευκάδιο Χερν, τυλιγμένες σε εξαίρετες ζωγραφιές της Μελίνας Δεσφινιώτου. Ιστορίες για τον ξυλοκόπο που ήπιε πολύ από το νερό της νιότης, το παράξενο πλάσμα που λεγόταν Σαμεμπίτο και τα δάκρυά του γίνονταν πετράδια, τον καλό ψαρά Ουρασίμα που αγάπησε την κόρη του Θεού της Θάλασσας, την αστεία γριά που έφτιαχνε κουλουράκια κι έπεσε μέσα στη γη, τον ιερέα Κόγκι που έβλεπε ψάρια στα όνειρά του και τα ζωγράφιζε, και φυσικά, για το αγόρι που ζωγράφιζε γάτες.
Ο Λευκάδιος Χερν γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1850. Πατέρας του ήταν ο Ιρλανδός γιατρός Κάρολος Μουσχ Χερν που υπηρετούσε τότε στα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα και μητέρα του η Ρόζα Κασιμάτη από τα Κύθηρα. Μια μετάθεση του πατέρα στις Ινδίες, είχε ως συνέπεια τον χωρισμό των γονέων του. Ο μικρός Λευκάδιος βρίσκεται τότε στο Δουβλίνο όπου δοκιμάζει τις πρώτες πίκρες από τη σκληρή συμπεριφορά της δεσποτικής γιαγιάς του. Δεκαεννιά χρόνων φεύγει στην Αμερική κι ύστερα από μια περιπετειώδη ζωή, καταλήγει στην Ιαπωνία όπου ασπάζεται τον βουδισμό, παντρεύεται και παίρνει το όνομα Γιάκομο Κοϊζούμι. Υπήρξε καθηγητής της Αγγλικής Φιλολογίας στο Τόκιο κι έγραψε λαμπρά φιλολογικά έργα. Τα κυριότερα είναι: "Ματιές στην άγνωστη Ιαπωνία" (1894), "Από την Ανατολή" (1895), "Κοκορό" (1896), "Κόττο" (1902), "Κβάινταν" (1904).
Ο Χερν πέθανε το 1904. Οι Ιάπωνες τον κατατάσσουν στους εθνικούς τους συγγραφείς.
