Τόσοι νομάτοι η οικογένεια του παπα-Χαράλαμπου, ρίξαμε μαύρη πέτρα στη γη που μας ανάθρεψε, και γυρέψαμε μια νέα πατρίδα... Δύσκολος δρόμος, επικίνδυνος, οι Τούρκοι στο κατόπι μας, να κυνηγούν τους άπιστους, να κλέβουν, να βιάζουν τις γυναίκες μας, να μαγαρίζουν εκκλησιές και σύμβολα ελληνικά κι ορθόδοξα... Μα εμείς δε χάσαμε ποτέ την ανθρωπιά μας κι όποτε χρειάστηκε, το δείχναμε πως ήμασταν ανώτεροι απ' τον εχθρό μας. Όμως, κι η πατρίδα που αφήσαμε, δε χάνεται ποτέ, δε λησμονιέται, δεν πεθαίνει· έχει τις ρίζες της βαθιά χωμένες στην ψυχή και το νου μας. Όπως τ' αμπέλια που ριζώνουν στα έγκατα της άνυδρης γης και δίνουν τους καρπούς τους... Δυο κληματόβεργες λοιπόν απ' το παλιό τ' αμπέλι μας το μόνο βιος μας, μας θυμίζουν για πάντα την πρότερη ζωή μας, μας δένουν με ό,τι αγαπήσαμε, έτσι που να μη λησμονήσουμε ποτέ, όπου κι αν βρεθούμε, τ' αμπέλι μας στον Πόντο...
Ο συγγραφέας Όμηρος Μαυρίδης γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 1939 στα Κασσιτερά της επαρχίας Σαπών του Νομού Ροδόπης Θράκης. Τελειώνει το Γυμνάσιο Σαπών το 1956. Φοιτάει στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρουπόλεως από το 1957 ως το 1959 και στη συνέχεια γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Τυβίγγης της Δ. Γερμανίας, όπου σπουδάζει Ψυχολογία. Μόλις παίρνει το δίπλωμά του, εργάζεται για λίγο χρονικό διάστημα στο Κέντρο Συμβουλευτικής Αγωγής του Χέρνε Βεστφαλίας. Εργάζεται επίσης στο Ψυχολογικό Κέντρο Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη μέχρι το Δεκέμβριο του 1966. Εκπληρώνει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και επιστρέφει το Φεβρουάριο του 1968 στη Δ. Γερμανία, όπου εργάζεται στην αρχή στο Δημοτικό σχολείο του Χέρρενμπεργκ, έπειτα ως Κλινικός Ψυχολόγος του Παιδοκομείου του Βήλφραντ και κατόπιν ως Καθηγητής Ψυχολογίας στη Σχολή Κοινωνικής Παιδαγωγικής της πόλης Τσέλλε.
Το Σεπτέμβριο του 1972 διορίζεται καθηγητής της Κοινωνικής και Παιδαγωγικής Ψυχολογίας στην Ανωτάτη Ειδική Πανεπιστημιακή Σχολή του Χάγκεν· από τον Οκτώβριο του 1982 ως το Νοέμβριο του 1983 είναι Κοσμήτορας της Σχολής του. Παράλληλα σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο του Μύνστερ Βεστφαλίας Εθνολογία, Λαογραφία, Κοινωνιολογία και Παιδαγωγική, κλείνοντας τις σπουδές του με τη διδακτορική του διατριβή το 1977. Διατέλεσε επί μία οκταετία Πρόεδρος της Γερμανο-Ελληνικής Εταιρείας του Χάγκεν. Από τον Ιανουάριο του 1986 είναι Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Ρηνανίας - Βεστφαλίας. Το 1993 γίνεται πρόεδρος της Γερμανο-Ελληνικής Εταιρείας Ντόρτμουντ. Σήμερα είναι συνταξιούχος και ζει στην Αλεξανδρούπολη, όπου συνεχίζει το συγγραφικό του έργο.
Μη Διαθέσιμο
