Αν θα μπορούσαν τα δέντρα να μιλήσουν για τις ανθρώπινες ιστορίες που έχουν αφουγκραστεί, κάτω από τον ίσκιο τους ή πάνω στα κλαριά τους, τότε εμείς όλοι οι άνθρωποι θα είμασταν -μάλλον- πιο σοφοί. Επειδή, όμως, τα δέντρα είναι σίγουρα πιο σοφά και πιο πλούσια από τους ανθρώπους, μας χαρίζουν μέσα από τα δεκάεξι διηγήματα αυτήν τους την κληρονομιά αλλά και την γνώση. Μια γνώση καθαρά αρχετυπική, που έχει να κάνει με το πώς οι εμπειρίες και οι συμπεριφορές μας μάς οδηγούν τελικά, μέσα από τις πέντε μας αισθήσεις, στον πόνο και στην αγάπη. Και, πλέον, είναι απόφαση του καθενός μας ξεχωριστά να αποφασίσει με ποιο τρόπο θα πορευτεί στη ζωή του. Και αν κάποιος από εμάς διερωτάται ποιος άραγε, να είναι ο τρόπος αυτός, θα μπορούσε απλά να αγκαλιάσει ένα αγαπημένο δέντρο, να κολλήσει το αυτί του πάνω στον κορμό του και να αφουγκραστεί όλα αυτά τα ελάχιστα, αλλά σπουδαία και σημαντικά, που έχει το δέντρο να του αποκαλύψει. Και όσοι περισσότεροι από εμάς αγκαλιάσουμε από ένα τέτοιο δέντρο, τόσο πιο κοντά θα έρθουμε σε αυτό που πραγματικά είμαστε και που πάντα ποθούμε να βιώσουμε. Και τότε θα συνειδητοποιήσουμε πως ο δρόμος της αγάπης και της προσφοράς είναι ο τρόπος που επέλεξαν τα δέντρα για να υπηρετούν τους ανθρώπους. Ευχή μου κάποια στιγμή ο καθένας μας να προσφέρει "το ξύλο του κορμού-κορμιού" του στην φωτιά του δρόμου της ενότητας και της εξέλιξης της ανθρώπινης συνειδητότητας.
Ο Χρήστος Αναστασόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών τις οποίες και διέκοψε για να σπουδάσει κουκλοθέατρο και παντομίμα στο Μπόχουμ και στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Πέρασε αρκετά χρόνια από την ζωή του στην Πάτρα.
Ως ηθοποιός συμμετείχε στα ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και Βόλου. Ίδρυσε "Το θέατρο κούκλας και μιμικής "Φάτσες"", με το οποίο έδωσε πολυάριθμες παραστάσεις για μικρούς και μεγάλους σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και της Γερμανίας. Τα τελευταία χρόνια ζει με την οικογένειά του μόνιμα στο Βερολίνο. Συνεχίζει να εργάζεται ως ηθοποιός στην "Κωμική Όπερα" του Βερολίνου, κάνοντας παράλληλα παραστάσεις ταχυδακτυλουργικής για παιδιά. Συνεργάζεται με τον θίασο "Das letzte Kleinod", με έδρα το Μπρεμενχάφεν. Είναι, επίσης, μέλος της κωμικής παράστασης του θιάσου "Showwaiters", με έδρα την Δανία, με τον οποίο ταξιδεύει ανά την Ευρώπη, κάνοντας παραστάσεις για μεγάλους. Το 1990 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Κουκλοθεατρικά και όχι μόνο" από τις εκδόσεις Ηράκλειτος και το 1991 "Για μια νέα θεώρηση στο Κουκλοθέτρο" από τις Αχαϊκές Εκδόσεις. Το "Εφτά μικροί θάνατοι, εφτά μικροί άθλοι" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
