Μια φορά και έναν καιρό, πριν πολλά πολλά χρόνια -μπορεί να ήταν και δεκαοκτώ- ζούσε ένα μικρό-μικρό μυμηγκάκι που το φώναζαν Φουκουφώ.
Ήταν ζωηρή, τσαχπίνα και το μάτι της γαρίδα.
Έπαιζε με όλους και τους έκανε άνω-κάτω και αν της πείραζες την αδερφή της.... σα να τα 'βαζες μαζί της!
Όμως ό,τι και να λέμε η μικρή η Φουκουφώ είχε τον δικό της τρόπο τον μοναδικό, να σε ρίχνει, να σε τουμπάρει να σε κάνει για εκείνη μόνο να λιώνεις σαν βανίλια παγωτό.
