Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα βρέθηκε μέσα στη διακεκαυμένη ζώνη των μεγάλων αντιθέσεων που προκαλούσαν οι υπερδυνάμεις, αλλά και των κολοσσιαίων πολιτικών λαθών μιας κομμουνιστικής ηγεσίας η οποία φάνηκε ανεπαρκής να διαχειριστεί τα προβλήματα του λαϊκού κινήματος. Σε αυτό το σκηνικό οι δυνάμεις της ευρύτερης Αριστεράς έκαναν τα πρώτα μουδιασμένα βήματα σε μια προσπάθεια να συσπειρωθεί ο παλιός εαμικός κόσμος και να αντιπροσωπευθεί στο κοινοβούλιο. Έτσι αναζητήθηκαν γέφυρες με την πιο προοδευτική έπαλξη του κεντρώου χώρου, την ΕΠΕΚ του Νικολάου Πλαστήρα.
Το κλίμα ήταν βαρύ. Η σκιά της αμερικανοκρατίας κάλυπτε τον ελληνικό ουρανό και η ειρήνευση, για την οποία πάσχιζαν όλοι οι αληθινοί δημοκράτες, αντιμετώπιζε την εχθρότητα της ακραίας συντηρητικής πλευράς, αλλά και του ξένου παράγοντα. Εξορίες, φυλακίσεις, διώξεις, ακόμα και εκτελέσεις με αποφάσεις στρατοδικείων, βάραιναν στην πολιτική. Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα έγιναν τα πρώτα βήματα της Δημοκρατικής Παράταξης, της ΕΔΑ και άλλων σχηματισμών, από κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες.
Στο βιβλίο καταγράφονται άγνωστα ντοκουμέντα της κρίσιμης αυτής περιόδου, για να ξαναζωντανέψουν μια συναρπαστική εποχή για την οποία ελάχιστα γνωρίζει η νέα γενιά.
Ο Γεώργιος Α. Λεονταρίτης, δημοσιογράφος και συγγραφέας, γεννήθηκε στην Αθήνα (μικρασιατικής καταγωγής) και από πολύ νέος ασχολήθηκε με όλα τα είδη της δημοσιογραφίας σε διάφορες εφημερίδες. Από το 1965 ρεπόρτερ, αρθρογράφος και αρχισυντάκτης, έγραψε παράλληλα ιστορικά αναγνώσματα, πολλά από τα οποία δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες σε εφημερίδες και άλλα κυκλοφόρησαν σε βιβλία. Επί σειρά ετών ο Γ. Α. Λεονταρίτης διετέλεσε αντιπρόεδρος και γενικός γραμματέας της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), μέλος του Πνευματικού Ιδρύματος "Παναγιώτης Κανελλόπουλος" και έχει τιμηθεί με το βραβείο του Δημοσιογραφικού ιδρύματος Αθαν. Μπότση και από την Ένωση Σμυρναίων για τη συμβολή του στην έρευνα γύρω από τον Μικρασιατικό Ελληνισμό.
