Θέμα του βιβλίου είναι η γλώσσα της μεταφυσικής. Λέξεις όπως Θεός, ψυχή, αθανασία, μοιάζουν μάλλον κοινά κατανοητές.
Αλλά τι μπορεί να σημαίνει "κατανόηση" στην περίπτωση λέξεων που παραπέμπουν σε μη αισθητά σημαινόμενα;
Ο κένταυρος, η γοργόνα, η σφίγγα, ο τραγέλαφος μπορούν επίσης να κατανοούνται σωστά στη σημασία τους (καταλαβαίνουμε όλοι τι σημαίνουν), αλλά τα σημαινόμενα στα οποία παραπέμπουν είναι ανύπαρκτα και φαντασιώδη.
Ποιά οδός ή μέθοδος γνώσης μπορεί να μας εξασφαλίσει τον έλεγχο του πραγματικού ή φαντασιώδους στην περίπτωση της γλώσσας που χρησιμοποιεί η μεταφυσική;
Στο βιβλίο προτείνεται ως πεδίο ελέγχου, ειδικότερα, η γλώσσα των αναφορών στη δυνατότητα ύπαρξης του ανθρώπου και μετά το θάνατο. Από τη βεβαίωση ή τη διάψευση αυτής της δυνατότητας κρίνεται το νόημα της καθημερινότητας των ανθρώπων: η ιεράρχηση των ατομικών και συλλογικών προτεραιοτήτων, η συγκρότηση και ποικιλία των ιστορικών μορφωμάτων πολιτισμού.
Το πρόβλημα που διερευνά το βιβλίο είναι τα κριτήρια και η γνωστική οδός για την εμπειρική βεβαίωση ή διάψευση της δυνατότητας αθανασίας του ανθρώπου.
Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόνης και της Σορβόννης (Παρίσι). Είναι καθηγητής Φιλοσοφίας και Πολιτιστικής Διπλωματίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών της Αθήνας, στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Παρίσι, στη Γενεύη, στη Λωζάννη, στο Ρέθυμνο Κρήτης. Παράλληλα, με τακτική επιφυλλιδογραφία, παρεμβαίνει στην κοινωνική και πολιτική επικαιρότητα.
