Η έννοια του "φανταστικού" για ένα συγγραφέα επιδέχεται πολλές και διαφορετικές ερμηνείες, και σ’ αυτό ακριβώς έγκειται το ενδιαφέρον της όλης Μυθολογίας Κθούλου.
Σε όλα τα μυθιστορήματα, όλων των ειδών, μπορεί αυτά καθαυτά τα συγκεκριμένα γεγονότα που περιγράφονται να μη συνέβησαν ποτέ, να είναι φανταστικά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι γεγονότα όπως αυτά που περιγράφονται, δεν μπορεί να είναι απολύτως πραγματικά.
Είναι ένα αιώνιο παιχνίδι των συγγραφέων αυτό -το να παίζουν σαν ζογκλέρ με τα μπαλάκια του φανταστικού και του πραγματικού- αλλά στη Μυθολογία Κθούλου τα πράγματα πάνε πολύ πιο πέρα από αυτή την απλή επιπόλαιη διάκριση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλα τα διηγήματα αυτού του βιβλίου είναι φανταστικά, και ο τρόμος τους μπορεί να νοηθεί σαν μια ανώδυνη μορφή ψυχαγωγίας -ή και ψυχοκάθαρσης από τους εφιάλτες μας.
