Το " Ταξίδι", είναι μια σειρά ποιημάτων που αναφέρονται στο συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου και στον έρωτα. Είναι ένα ερωτικό ταξίδι και όπως κάθε ταξίδι έχει και χαρούμενες και δυσάρεστες στιγμές. Άλλωστε και ο έρωτας, είναι ένα συναίσθημα που άλλοτε μας χαροποιεί και άλλοτε μας κάνει να πονάμε.
Παράλληλα το " Ταξίδι" είναι πλούσιο σε φυσικές εικόνες: ο ήλιος, το φεγγάρι, η θάλασσα, τ' αστέρια, το φως, το σκοτάδι, η μέρα και η νύχτα και κυρίως το λουλούδια είναι μερικά οπό το στοιχείο που παντρεύονται με το ερωτικό συναίσθημα του ανθρώπου και αυτή η ένωση πιστεύω ότι είναι απόλυτα πετυχημένη, γιατί έχω τη γνώμη ότι κοντά στη φύση ο άνθρωπος εκφράζει το συναισθήματά του καλύτερα, χωρίς φκιασιδώματα και υποκρισίες και κυρίως ερωτεύεται πιο εύκολα, ίσως γιατί οι καταβολές του και γιατί όχι και τα γονίδιά του είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το φυσικό περιβάλλον από το οποίο διαρκώς εμπνέεται.
, Το " Ταξίδι" δεν έχει άμεσες κοινωνικοπολιτικές αναφορές. Ωστόσο, ο αναγνώστης αν απαντήσει σε ερωτήματα του είδους "γιατί εγώ δεν μπορώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ σήμερα εύκολα;" ή "γιατί αισθάνομαι μοναξιά;" ή "γιατί δεν μπορώ να εκφράσω τα αληθινά μου συναισθήματα;" ή τέλος "γιατί οι προσωπικές μου σχέσεις έχουν φθάσει στο χειρότερο σημείο;" τότε θα του έλθουν στο μυαλό ζητήματα που σίγουρα έχουν κοινωνικοπολιτικό ενδιαφέρον και από αυτή τη σκοπιά, το " Ταξίδι" έχει κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις.
Πιστεύω ότι ο αναγνώστης διαβάζοντας αυτά τα ποιήματα, θα βοηθηθεί στο να βγάλει κάποιο συμπεράσματα σχετικά με το συναισθηματικό του κόσμο που θα του είναι ωφέλιμο στην πορεία του μέσο στη ζωή.
Ο Σταμάτης Α. Δραζιώτης γεννήθηκε στον Κορυδαλλό Αττικής το 1960. Τελείωσε το λύκειο στην Νίκαια και στη συνέχεια σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Άσκησε το λειτούργημα του δικηγόρου επί δέκα χρόνια. Από το 1997 έχει διορισθεί στον Οργανισμό Απασχολήσεως Εργατικού Δυναμικού όπου και εργάζεται μέχρι σήμερα. Κατέχει άδεια διδασκαλίας της Γαλλικής γλώσσας, είναι παντρεμένος και έχει ένα αγοράκι.
