Ένα θεατρικό έργο για τα θύματα της Γερμανικής Κατοχής γραμμένο από τα παιδιά της εφηβικής θεατρικής ομάδας με την επίβλεψη του Αντώνη Παπαδόπουλου.
Εβδομήντα πέντε χρόνια έχουν περάσει από τη Γερμανική Κατοχή... Μια ομάδα παιδιών σήμερα, ερεύνησε, ασχολήθηκε με τις αιτίες, τις συνθήκες διαβίωσης, τα πιθανά συναισθήματα που θα είχαν οι τότε συνομήλικοί τους όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με το θάνατο και την πείνα στα πιο όμορφα χρόνια της ζωής τους. Το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας είναι αυτό το θεατρικό έργο, γραμμένο από δεκατρία παιδιά και αφιερωμένο στα εκατομμύρια παιδιά που χάθηκαν στις μαύρες μέρες του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Το εφηβικό τμήμα της Θεατρικής Ομάδας "Έφεσος" παρουσιάζεται για πρώτη φορά με αυτό το συλλογικό έργο, καταθέτει μια σταγόνα από την ψυχή του και γράφει νοερά στον ουρανό για να το διαβάσουν όλοι: "Το τέλος της αγάπης, είναι ο πόλεμος".
Ο Αντώνης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στη Νίκαια το 1958. Σπούδασε φωτογραφία, κινηματογράφο και θέατρο στη Ρώμη, όπου και ανέβασε το έργο του "Σαν μέσα από ένα παράθυρο" το 1984.
Το 1990 ίδρυσε το θίασο Ιωνικό Θέατρο, έναν από τους σημαντικότερους καλλιτεχνικούς φορείς της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, στον οποίο σκηνοθετεί ως σήμερα. Με το θίασο αυτό, ανέβασε πολλά θεατρικά του έργα, όπως τα: "H Έξοδος", "Νύφη", "Μαρίτσα η Πρόσφυγγα", "Κασσάνδρα" "Σιπυλίνα" "Μας χωρίζει μια θάλασσα", "Διακοπές τον Αύγουστο" και άλλα.
Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Παρανόηση" (1985), και τα θεατρικά "Μικρασιατική τριλογία" (2003), "Σαν μέσα από ένα παράθυρο" (2003), "Η ησυχία κατοικεί στο σπίτι της Αλίκης" (2004) και "9 μονόπρακτα και 1" (2005).
Είναι πρόεδρος του Ομίλου για την UNESCO Ιστορίας, Τέχνης και Θεάτρου και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας για την UNESCO, καθώς και γενικός γραμματέας της Ένωσης Μικράς Ασίας.
