Ένας Έλληνας κουφός, καυστικός λογογράφος του 19ου αιώνα, ένας δανδής παρακμίας του αθηναϊκού μεσοπολέμου, κι ένας διχασμένος παρενδυματικός των σίξτις και των σέβεντις έχουν άραγε κάτι μεταξύ τους που μπορεί να τους συνδέει;
Ένας μονάρχης τύραννος, ο Λεοπόλδος ο Β΄, εξολοθρευτής είκοσι εκατομμυρίων Νέγρων στο Κονγκό, και μια ομάδα εξεγερμένων Νέγρων που έχει σκοτώσει μια Λευκή, σ' ένα θεατρικό έργο του Ζαν Ζενέ, σε ποιό σημείο συναντιούνται;
Ένας απατεώνας ιερωμένος του περασμένου αιώνα, ένας απόφοιτος της αρχιτεκτονικής που χάνεται σε αυτοκινητικό δυστύχημα, την ημέρα της απονομής του πτυχίου του, κι ένας σύγχρονος εικαστικός που παλεύει απεγνωσμένα ν' αθωώσει το κακόγουστο στην Τέχνη, τι σόι Τρίο μπορεί ν' αποτελούν;
Και πώς μπορεί να συνυπάρχουν με μιαν αρχιτεκτόνισσα που στράφηκε στον κινηματογράφο, μια παλιά ρεμπέτισσα που αναστήθηκε στη σύγχρονη εποχή, έναν τραπεζικό υπάλληλο που επιμένει να γράφει ποίηση, τον κριτικό λογοτεχνίας μιας μεγάλης αθηναϊκής εφημερίδας, έναν παλιό Ελασίτη και αργότερα ακτιβιστή σε κίνημα κοινωνικών μειονοτήτων, ακόμη κι έναν υπερήλικο κοινοτάρχη μιας ξεχασμένης παραθαλάσσιας κωμόπολης;
Ένας σκηνοθέτης, και παρά προσδοκίαν λογοτέχνης, προσπαθεί να διηγηθεί με τη σειρά όλες αυτές τις ιστορίες που -κινούμενες ανάμεσα στη μυθοπλασία και την πραγματικότητα- αποδεικνύονται να μην είναι μόνο ιστορίες αλλά και κείμενα που δεν περιορίζονται σ' ένα και μοναδικό είδος κειμένου, εκτεινόμενα απ' το χρονικό και το σκαλάθυρμα ως το δοκίμιο, την επιστολή, την παρλάτα, το ποίημα και το διήγημα.
Σ' αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα προσπαθεί ν' απαντήσει αυτό το βιβλίο, στοιχίζοντας πρόσωπα και ονόματα από τον πολλαπλό κόσμο ανά Τριάδες και κάπου κάπου ανά ζεύγη (φανερά ή μυστικότερα), κι ύστερα, μ' ένα σαρδόνιο χαμόγελο αφήνοντάς τα ξανά μόνα τους κι αυτόνομα.
Ο Δημήτρης (Τάκης) Σπετσιώτης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1954. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου και γύρισε τις ταινίες "Στην αναπαυτική μεριά" (1981), "Μετέωρο και Σκιά" (1985 - Α΄ Κρατικό Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, κυκλοφορεί και σε DVD από την MKS VIDEO στις ΗΠΑ), "Εις το φως της ημέρας" (1986) και "Κοράκια" (1991). Σκηνοθέτησε επίσης για το θέατρο το έργο "Ψυχολογία Συριανού συζύγου" του Εμμ. Ροΐδη, Θέατρο "Χυτήριο", 1999-2001.
Παράλληλα με τη σκηνοθεσία ασχολείται με τη μελέτη της νεοελληνικής λογοτεχνίας και τη δοκιμιογραφία, γράφοντας διάφορες κριτικές μελέτες, μερικές από οποίες συγκέντρωσε και κυκλοφόρησε σε δυο τόμους, "Στον Κώστα Ταχτσή, αντί στεφάνου" ("Λογοτεχνικό χρονικό", 1996) και "Χαίρε Ναπολέων" (δοκίμιο για την τέχνη του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, εκδόσεις Άγρα, με έργα του Άγγελου Παπαδημητρίου, 1999).
