Η Τρίτη ηλικία που μοιάζει με το φθινόπωρο ή το απόγευμα της ζωής, είναι και αυτή ένα πέρασμα από μια υπαρξιακή κατάσταση σε μία άλλη, όπως το φθινόπωρο είναι το πέρασμα από μια εποχή σε μία άλλη, ή ακόμα, όπως το απόγευμα και το δειλινό υποδηλώνουν τη μετάβαση σε μια καινούργια μέρα. Είναι λοιπόν το γήρας, μια μετάβαση από το λυκόφως μίας ζωής στο λυκαυγές μιας άλλης, από το πεπερασμένο στο απέραντο και το άπειρο, από το φθαρτό στο άφθαρτο, από μια μορφή ζωής που έχει αρχή και τέλος, σε μια άλλη που είναι αιώνια.
Όμως, απαράβατος νόμος του πνεύματος είναι αυτές οι μεταβάσεις και τα περάσματα να σημαίνονται. Μέσα από αυτές τις σημάνσεις, ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου έρχεται σε αρμονία με τον εξωτερικό. Αυτές οι σημάνσεις που παίρνουν την έννοια της εορτής ή της τελετής, ενώνουν την ψυχή και τον κόσμο σε μια άρρηκτη ενότητα.
Η είσοδος στην Τρίτη ηλικία σηματοδοτεί και την είσοδο στην εσωτερική ζωή, στις μνήμες δηλαδή του παρελθόντος, όπου, μέσα από την επαναξιολόγηση τους ο άνθρωπος, που βρίσκεται στο απόγευμα της ζωής του, οδηγείται σε μελέτη νέας ζωής, προ των πυλών της νύχτας.
Ο Λεωνίδας Κοβάτσης γεννήθηκε στη Καστοριά το 1950. Το 1969 απεφοίτησε από το αμερικάνικο κολέγιο "Ανατόλια" της Θεσσαλονίκης και την ίδια χρονιά εισήχθη στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης). Το 1976 κατετάγη στο Πολεμικό Ναυτικό, όπου συνεχίζει να υπηρετεί σαν υγειονομικός αξιωματικός. Το 1985 πήρε την ειδικότητα της παθολογίας και το 1990 εξειδικεύτηκε στη Γηριατρική στο Τορόντο του Καναδά. Στα ελληνικά γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1994 με το έργο του "Το σημείο της στροφής και ο τροχός της μεταμόρφωσης", (1996), "Ο ποιητικός λόγος και η αλήθεια" (1999), "Μεταφυσική και αισθητική" (2004) και "Τρίτη ηλικία, υγεία και πολιτισμός" (2004).
