Οι σχέσεις που δημιουργήθηκαν, κατά την περίοδο 1950-85, ανάμεσα στον αγροτικό χώρο και την κοινωνική συγκρότηση του αστεακού χώρου δεν μελετήθηκαν επαρκώς. Τούτο οφείλεται στο ότι ο αγροτικός χώρος θεωρήθηκε ομοιογενής και, έτσι, η αποδιάρθρωσή του συναρτήθηκε αποκλειστικά με εξωγενείς παράγοντες, όπως η οικονομική ανάπτυξη και η κρατική επέκταση. Ο συγγραφέας αμφισβητεί την ορθότητα αυτής της άποψης και, προωθώντας την υπόθεση της ετερογένειας του αγροτικού χώρου, εξετάζει εμπειρικά την περίπτωση της Βόρειας Ελλάδας. Η ετερογένεια του αγροτικού χώρου προέκυψε από τη δράση ιστορικών παραγόντων, πριν εμπορευματοποιηθεί η αγροτική οικονομία και πριν επεκταθούν οι κρατικοί μηχανισμοί και, κυρίως, η δημόσια εκπαίδευση. Η εμπορευματοποίηση και η κρατική επέκταση συναρθρώθηκαν, το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, με τις κοινωνικές δομές του αγροτικού χώρου και δημιούργησαν ορισμένα εντόπια συστήματα κοινωνικών κατατάξεων. Η δυναμική των τελευταίων, η οποία σχηματοποιείται στη δομή των κοινωνικών μετατάξεων, συνιστά την ερμηνευτική αρχή της αγροτικής εξόδου της περιόδου 1950-85. Απ' αυτή την οπτική, ο σχηματισμός του αστεακού χώρου εργασίας εμφανίζεται ως το αποτέλεσμα μιας δομικής σταθερότητας που ενυπάρχει στο ρεύμα των κοινωνικών μετατάξεων.
O Αντώνης Γεωργούλας σπούδασε κοινωνιολογία και εθνολογία στο Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Επιστημών του Στρασβούργου. Διδάσκει κοινωνιολογική και ανθρωπολογική θεωρία, όπως και επιστημολογία των κοινωνικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών).
