Ο Τσιτάχ, ένας απόμαχος τερματοφύλακας, παλιά δόξα του ελληνικού ποδοσφαίρου, προσκεκλημένος από ένα σχολείο, στο πλαίσιο της Ημέρας Αθλητισμού, για να μιλήσει στους μαθητές για τα αθλητικά ιδεώδη, κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό της μακροχρόνιας πορείας του. Εξιστορεί γεγονότα και εμπειρίες από τη ζωή και την καριέρα του ξετυλίγοντας σιγά σιγά το κουβάρι της διαδρομής του, από τη δόξα και τα πλούτη μέχρι το μηδέν και το περιθώριο.
«Φέρει το παρώνυμο “Τσιτάχ”, με όποιες σημασιολογικές και ειδολογικές προεκτάσεις παράγει: ταχύτητα, ευλυγισία, ακρίβεια, δύναμη. […] Διπλό είναι το χρέος που καλείται να εκτελέσει, ή με άλλα λόγια το “τέρμα” που οφείλει να υπερασπιστεί: οι διαπροσωπικές του σχέσεις με την αγαπημένη του και τον αδελφικό του φίλο και ο αυτοσεβασμός του […]. Το βαθιά αυτοσαρκαστικό φινάλε υπονομεύει την ίδια την έννοια και την αυταξία της αξιοπρέπειας, που μόλις προτάθηκε, ως το ύστατο ράκος που διασώζει από την τρομακτική γύμνια της ύπαρξης. Ο Τσιτάχ αποχωρεί μόνος και ηττημένος, ίσως ο πιο βαθιά, ο πλέον συντριπτικά ηττημένος και μοναχικός ήρωας του Βασίλη Κατσικονούρη», αναφέρει καίρια και εύστοχα η θεατρολόγος Κατερίνα Θεοδωράτου.
Ο Βασίλης Κατσικονούρης γεννήθηκε το 1960 στο Κιλκίς. Στην Αθήνα ζει από δώδεκα ετών. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάζεται ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Το 1990 έγραψε το πρώτο του θεατρικό έργο, το "Εντελώς Αναξιοπρεπές", το οποίο δέκα περίπου χρόνια αργότερα, το 2001, βραβεύτηκε στο Διεθνή Διαγωνισμό του ιδρύματος Ωνάση και το 2004 παρουσιάστηκε στο θέατρο Στοά σε σκηνοθεσία Γιάννη Αναστασάκη (Π. Ορκόπουλος, Εύα Καμινάρη, Θ. Παπαγεωργίου, Ευδ. Σουβατζή, Π. Πολυκάρπου, Ηλ. Κατέβας, Ειρ. Χέλιου, Δ. Θεοδώρου, Αλ. Κούρος). Την ίδια χρονιά παρουσιάζεται και στο Εθνικό θέατρο στην Πειραματική Σκηνή το έργο "Καλιφόρνια νρίμιν" (Α΄ Κρατικό Βραβείο θεατρικού έργου 2002) σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά, με τους Δημοσθένη Ελευθεριάδη, Στάθη Μαντζώρο, Εύη Σαουλίδου, Κατερίνα Φωτιάδη. Πιο πριν, το 1999 και το 2002, είχαν παρουσιαστεί, αντίστοιχα, τα έργα "Λεπτή γραμμή" και "Μπάμπουσκα" από την Ομάδα Κουάντα. Το 2006 λαμβάνει το Γ΄ Κρατικό Βραβείο θεατρικού έργου για τη "Φανέλα" και το Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς ξεκινάει, σε σκηνοθεσία Ν. Μαστοράκη, τις παραστάσεις του "Το γάλα" στο Εθνικό θέατρο (Νέα Σκηνή - Θέατρο Χώρα), όπου και συνεχίζεται για την επόμενη περίοδο. Έργα του παρουσιάστηκαν στη Γερμανία (2006, Φεστιβάλ Ευρωπαίων Δραματουργών, Βισμπάντεν, Φρανκφούρτη), στο Βελιγράδι (2008-09-10, Belgrade Drama Theatre), στη Βαρσοβία (2009-10, Θέατρο Kamienica) και στην Κύπρο (2007-2009 Ανοιχτό Θέατρο, Θέατρο Διόνυσος και 2009-10 Θέατρο Επίγονοι). Το 2011 προβλήθηκε η ταινία "Το Γάλα" βασισμένη στο ομώνυμο έργο (Κέδρος, 2006) και σε σενάριο του συγγραφέα (Σκηνοθεσία: Γιώργος Σιούγας). Άλλες δραστηριότητες του είναι η μουσική σύνθεση και στιχουργία. Μεταξύ άλλων έγραψε τη μουσική για την παράσταση "Λεπτή γραμμή", ενώ συμμετείχε και στη μουσική της παράστασης "Μπάμπουσκα". Συνεργάζεται επίσης κατά καιρούς με το περιοδικό "Μανδραγόρας".
