Ναι, υπάρχει κι αυτός. Ο Θείος έρωτας δηλαδή! Ο ανώτερος και ανυπέρβλητος. Ο έρωτας εκείνος που δεν είναι τίποτ' άλλο, παρά η έντονη και σφοδρή μας αγάπη προς τον Θεό, ο μέγας και ιερός μας πόθος γι' Αυτόν.
Έναν έρωτα που τον θέλει πάρα πολύ από μας ο Θεός, που μας τον ζητά και κάνει τόσα πολλά για να τον έχει. Γιατί, όπως θα μας πουν οι Πατέρες, ο Θεός είναι η απόλυτη αγάπη, ο υπέρ πάντα άλλον εραστός, το μέγα ποθούμενο, είναι ο υπέρτατος γλυκασμός και επιθυμία.
Αυτόν ακριβώς τον έρωτα τον έζησαν μεγάλες μορφές, αγιασμένες, που κατέπληξαν τους πάντες στους αιώνες για τον όντως θαυμαστό και τόσο ξεχωριστό τρόπο ζωής τους που ουσιαστικά δεν ήταν τίποτ' άλλο, παρά η έκφραση του Θείου έρωτα απ' τον οποίο πυρπολούνταν κυριολεκτικά!
Αυτός που διακατέχεται απ' αυτό τον Θείο έρωτα, χαίρεται, είναι μοναδικά ευτυχισμένος, προοδεύει πνευματικά, υπερβαίνει κάθε εμπόδιο και δυσκολία (κι όλες τις δυστυχίες!), αγιάζεται, κερδίζει την Βασιλεία των Ουρανών.
Λοιπόν, οι Πατέρες θα μας πουν πάρα πολλά και πολύ όμορφα πράγματα γι' αυτόν, που είναι και το καταστάλαγμα της εμπειρίας τους, το ίδιο το βίωμα τους, κι επιπλέον θα μας πουν πως θα κατορθώσουμε να πληγωθούμε κι εμείς απ' τον Θείο αυτό πόθο...
