Η παρούσα συγγραφική απόπειρα φιλοδοξεί να φωτίσει την καθοριστική επίδραση του συνταγματικώς και υπερνομοθετικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος της ιδιοκτησίας στο φορολογικό πεδίο και να επισημάνει, κατά τον τρόπο αυτό, τη γενικότερη σημασία της προασπίσεως των ατομικών δικαιωμάτων στο πλαίσιο της φορολογικής σχέσεως. Επιχειρείται κατ’ αρχάς μια δικαιοσυγκριτική συνταγματική προσέγγιση του ζητήματος στο πλαίσιο των συγγενεστέρων προς την ελληνική εννόμων τάξεων, της γερμανικής και της γαλλικής, τα πορίσματα της οποίας επιτρέπουν αναγωγές στο ελληνικό φορολογικό δίκαιο και δύνανται να λειτουργήσουν ως οδηγός παρατηρήσεων και προτάσεων. Σε δεύτερο επίπεδο, η εξέταση και κριτική ανάλυση του ελληνικού φορολογικού συστήματος υπό το πρίσμα του σεβασμού του συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος ιδιοκτησίας, με παραπομπή στις απόψεις της θεωρίας και τα πορίσματα της νομολογίας, συντελούν στην επισήμανση αστόχων νομοθετικών επιλογών και στην εκλογίκευση της επιβολής των φορολογικών βαρών. Τέλος, η αναγκαία σε κάθε σύγχρονη ερμηνευτική και αξιολογική προσπάθεια αναζήτηση των ρυθμίσεων και παρατήρηση των τάσεων του ευρωπαϊκού δικαίου συμπληρώνει το πρίσμα ελέγχου της προστασίας της ιδιοκτησίας στο φορολογικό πεδίο και συμβάλλει στην αποφυγή καταστάσεων ασύμβατων προς τις ευρωπαϊκού δικαίου δεσμεύσεις της Χώρας μας.
