Λένε πώς πρέπει να φτάσει κανείς στο έσχατο σημείο του προσωπικού του δράματος για να μπορέσει στη συνέχεια να ορθοποδήσει. Η Φουρολένη είναι μία γυναίκα της Κρήτης που μεγάλωσε μέσα στην ορφάνια και με το αίσθημα της μεγάλης αδικίας. Ως νέα γυναίκα, με αναπτυγμένη μία ατσαλένια θέληση και αποφασιστικότητα, πορεύτηκε με αμάχη για τη ζωή. Αυτή τη ζωή της αναδιηγείται η συγγραφέας του βιβλίου. Η Φουρολένη αναδύεται μέσα από τις σελίδες της αφήγησης απρόβλεπτη. Άλλοτε σκληρή και άλλοτε τρυφερή, συχνά επιθετική, πότε αμυνόμενη και πότε επιτιθέμενη, γίνεται η ίδια κριτής και τιμητής της αδικίας που την πληγώνει. [...] Ο απολογισμός, που φτάνει με το τέλος της ζωής της - και με το τέλος της ανάγνωσης του βιβλίου - αφήνει ένα κενό: πόση δύναμη χρειάζεται για να πεις ότι φεύγεις αφήνοντας πίσω σου ανθρώπους που σε αγαπούν. Η ηρωίδα του βιβλίου δείχνει να άφησε πίσω της απάντηση θετική.
