"Έχω περάσει πράγματι μεγάλο μέρος της ζωής μου προσπαθώντας να διαλύσω και τις δικές μου αυταπάτες κι εκείνες της ανθρωπότητας".
Η ψυχανάλυση είναι πολιτική. Πολιτική της απελευθέρωσης από τα δεινά που υποδουλώνουν τον εαυτό μας, τον άλλο, τον κόσμο. Τα πολιτικά καθεστώτα το γνώριζαν αυτό πάντοτε. Η ζωή και το έργο του Σίγκμουντ Φρόυντ (1856-1939) το μαρτυρούν. Πρέπει τότε να κάψουμε τον Φρόυντ και να τελειώνουμε με την ψυχανάλυση; Από την "Ερμηνεία των ονείρων" μέχρι το έργο "Ο άνδρας Μωυσής και η μονοθεϊστική θρησκεία", η φροϋδική σκέψη συνεχίζει να προκαλεί θύελλα αντιδράσεων. Αυτή η βιογραφία του ανθρώπου Φρόυντ είναι "αναλυτική" με την έννοια ότι η φροϋδική μέθοδος αλλάζει όχι μόνο τον τρόπο γραφής της Ιστορίας γενικά αλλά ακόμα και αυτόν της προσωπικής ιστορίας του ίδιου του Φρόυντ.
