"Έρχομαι από το πεθαίνω, όχι από το έχω γεννηθεί.
Με το έχω γεννηθεί πάω."
"Κοιμώμενος ονειρεύομαι αυτό που και ξυπνητός ονειρεύομαι.
Και το όνειρό μου είναι συνεχές."
"Οι πληγές είναι φωλιές από άνθη."
"Όταν δεν βαδίζω στα σύννεφα, βαδίζω σαν χαμένος."
"Ο έρωτας είναι άσχημη πληγή, αλλά σκεπάζεται με άνθη, και τα άνθη είναι όμορφα"
"Το κακό που δεν έχω κάνει, πόσο κακό έχει κάνει!"
"Μετά αφού ήπια το περιεχόμενο της κούπας μου,
ξεχείλισε η κούπα μου."
"Ο πατέρας μου, φεύγοντας,
δώρισε μισόν αιώνα στην παιδική μου ηλικία."
"[...] Από τη δεκαετία του 1930 ο Antonio Porchia αρχίζει να γράφει τις "Φωνές", το μόνο πάντα in progress έργο του, μια ανθοδέσμη από μικρές κοφτές φράσεις, ένα περιδέραιο από ρήσεις και αντιρρήσεις, από αλλόκοτα με την πρώτη ματιά μα πάντα ελκυστικά φθέγματα, που αναδίνουν το άρωμα των χαϊκού, έχοντας τη χοϊκότητα μιας χαρούμενης επιστήμης αλλά, συνάμα, το flickering, το τρεμόπαιγμα μιας τρέλας ποιητικής και αναπεπταμένης, την αλλόκοτη αίσθηση μιας αμφισημίας που θαρρείς πάει πολύ μακριά και πολύ βαθιά στο νου και στην καρδιά. [...]"
Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης
(εφημερίδα "City Press", 5. 5. 2005)
Ο Antonio Porchia γεννήθηκε το 1886 στην Καλαβρία όπου και έζησε τα παιδικά του χρόνια. Πολύ νέος μετανάστευσε στην Αργεντινή και εγκαταστάθηκε στο Μπουένος Άιρες, απ' όπου δεν απομακρύνθηκε ως το θάνατό του, το 1968. Άνθρωπος απλός, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, άσκησε διάφορα χειρωνακτικά επαγγέλματα (πονταδόρος στο λιμάνι, εργάτης τυπογραφείου, κεραμουργός, ξυλουργός κ.ά.) και έγραψε ένα και μοναδικό μικρό βιβλίο αφορισμών στα ισπανικά, τις "Φωνές" ("Voces", 1943). Η φήμη του στο εξωτερικό απλώθηκε μετά την ανακάλυψη του έργου από τον Γάλλο ποιητή και κριτικό Roger Caillois, ο οποίος το μετέφρασε και το τύπωσε στη Γαλλία το 1949. Οι ακαθορίστου είδους, σύντομες φράσεις των "Φωνών" τράβηξαν αμέσως το ενδιαφέρον του Χένρι Μίλλερ και των υπερρεαλιστών, μεταξύ άλλων, και ο συγγραφέας προσκλήθηκε στη Γαλλία. Αρνήθηκε όμως, ευγενικά, με τη χαρακτηριστική φράση: "Οι αποστάσεις δεν έκαναν τίποτα. Όλα είναι εδώ.". Η φήμη που ακολούθησε τον άφησε ανεπηρέαστο, εκτός από μερικούς φίλους και συνομιλητές που προσήλκυσε στο σπίτι του, στη συνοικία Ολίβος του Μπουένος Άιρες, όπου συνέχισε να ζει καλλιεργώντας τον κήπο με τις τριανταφυλλιές του.
Μη Διαθέσιμο
