Η βραβευμένη με Πούλιτζερ συγγραφέας Ήντιθ Γουόρτον (1862-1937), η οποία, σύμφωνα με τον κριτικό της λογοτεχνίας Ρόμπερτ Μορς Λόβεττ είναι «μια μυθιστοριογράφος του πολιτισμού, που ενδιαφέρεται για τις κάπως μηχανικές λειτουργίες της κουλτούρας και ασχολείται με την ανώτερη (και "εσωτερική") κοινωνική τάξη», έγραψε επίσης θαυμάσια διηγήματα. Τα επτά διηγήματα αυτής της εξαιρετικής συλλογής φανερώνουν την ικανότητα της συγγραφέως να πλάθει αξέχαστες ιστορίες με θέματα που σχετίζονται με τον έρωτα και τον γάμο, το διαζύγιο, το βίωμα του καλλιτέχνη, την υψηλή κοινωνία και τις συνήθειές της, και άλλα. [...]
H Ίντιθ Γουόρτον γεννήθηκε το 1862 από πλούσια οικογένεια της Νέας Υόρκης. Το 1885 παντρεύτηκε τον 'Εντουαρντ Pόμπινς Γουόρτον, τραπεζίτη από τη Βοστόνη. Εγκαταστάθηκαν στη Γαλλία το 1907, αλλά δεν πήγε καλά ο γάμος τους και χώρισαν το 1913, τόσο λόγω των ψυχολογικών προβλημάτων του 'Εντουαρντ όσο και λόγω της προσπάθειας της Ίντιθ να συνδυάσει τα καθήκοντα της συζύγου με τις φιλοδοξίες της συγγραφέως. Μετά το διαζύγιό της, η Ίντιθ συνέχισε να ζει στη Γαλλία, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό της. Στο λογοτεχνικό σαλόνι της σύχναζαν συγγραφείς όπως ο συμπατριώτης της Χένρι Τζέιμς, με τον οποίο ήταν στενοί φίλοι, ο Γουόλτερ Μπέρι και πολλοί άλλοι. Μεταξύ των έργων της συμπεριλαμβάνονται "Τα χρόνια της αθωότητας" , "Το σπίτι της ευθυμίας", "Μαντάμ ντε Τρέιμ", "Χαμένες ψυχές και άλλα διηγήματα", "Οι αντίζηλες" κ.ά. Δούλευε το τελευταίο της μυθιστόρημα "Οι κουρσάροι", όταν πέθανε στις 11 Αυγούστου 1937.
