Οι δύο φωτεινές κλωστές που έμπαιναν απ'την πόρτα και σχημάτιζαν ορθή γωνία, σβήστηκαν. Η δύναμή του, που που τώρα κατάντησε παρασιτική, τον ροκάνιζε επίμονα. Ήταν ένα ζώο δραστήριο, και το σκοτάδι τον αποτοξίνωνε απ'τη θέληση. Έπρεπε να περιμένει. Τίποτ' άλλο. Να βαστάξει. Να ζήσει σαν το λυχνάρι, σαν τους παράλυτους, σαν τους ετοιμοθάνατους, με την ίδια επίμονη και ναρκωμένη θέληση, σαν ένα πρόσωπο μέσ' στο βάθος του σκοταδιού. Αλλιώς η τρέλα.
Ο Αντρέ Μαλρό γεννήθηκε το 1901 στο Παρίσι. Σπούδασε στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών και, μετά τη δημοσίευση του αλληγορικού διηγήματός του "Χάρτινα φεγγάρια" (1921), συμμετείχε σε μια αρχαιολογική αποστολή στην Καμπότζη, συντάχθηκε με τους Κινέζους επαναστάτες και πήρε μέρος στον κινεζικό εμφύλιο πόλεμο (1926-1928), στη Σαγκάη και την Καντόνα. Αποτέλεσμα αυτής της άμεσης επαφής του με την Ανατολή ήταν "Ο πειρασμός της Δύσης" (1926). Επόμενα έργα του: "Το αλλόκοτο βασίλειο" (1928), "Οι κατακτητές" (1928), "Βασιλική οδός" (1930), "Η ανθρώπινη μοίρα" (1930, βραβείο Γκονκούρ), "Ο καιρός της περιφρόνησης" (1935), "Η ελπίδα" (1937). Συμμετείχε ενεργά στη γαλλική Αντίσταση και τον αγώνα για την απελευθέρωση, εμπειρίες που θα περιγράψει στο μυθιστόρημα "Η πάλη με τον άγγελο", του οποίου το χειρόγραφο καταστράφηκε από την Γκεστάπο και μονάχα ένα μικρό τμήμα του κυκλοφόρησε το 1943 με τίτλο "Οι καρυδιές του Άλτενμπουργκ". Μετά το τέλος του πολέμου χρημάτισε υπουργός Πολιτισμού και εγκατέλειψε τη λογοτεχνική φόρμα για να αφιερωθεί στη συγγραφή μελετών αισθητικού περιεχομένου: "Ψυχολογία της τέχνης" (1947-1950), "Το φανταστικό μουσείο" (1947), "Η καλλιτεχνική δημιουργία" (1948), "Οι φωνές της σιωπής" (1951), "Το φανταστικό μουσείο της παγκόσμιας γλυπτικής" (1952-1954), "Μεταμορφώσεις των θεών" (1957), "Απομνημονεύματα" (1967), "Οι κομμένες βελανιδιές (1971), "Κεφάλι από οψιδιανό (1974). Πέθανε το 1976.
