Τι κάνετε όταν μια νέα γυναίκα εγκαθίσταται σπίτι σας -με το πρόσχημα πως δεν έχει πού να μείνει- κι αμέσως κερδίζει την εμπιστοσύνη των παιδιών σας; Το πορτρέτο της ίσως. Το Παιδί της Πρόνοιας, κορίτσι της πιάτσας, βαποράκι κάποιου ντίλερ κι ευκαιριακή πόρνη, ο Ολίβια κουβαλά ένα βαρύ παρελθόν κι ένα παρακινδυνευμένο παρόν. Λίγη απ' τη βία και τη διαφθορά του κόσμου χτυπά και τη δική σας πόρτα. Το καλό δεν είναι η άλλη όψη του κακού, όπως ούτε το άσπρο η άλλη όψη του μαύρου, κι η Ολίβια καταφέρνει να κλονίσει όλες τις αρχές της γυναίκας που της προσφέρει στέγη. Αδιόρθωτα αφελής, ακόλαστη εν αγνοία της, θύμα της ζωής, γεμάτη ζωτική ενέργεια που ξεπερνά κάθε εμπόδιο. Μ' ένα σκληρό ρεαλισμό που συνταιριάζει συναίσθημα και ειρωνεία, η Marie Desplechin αγγίζει τα ευαίσθητα σημεία μας: τα δήθεν, τις μικρές προδοσίες, τους ασήμαντους μικροσυμβιβασμούς, σημεία στα οποία κρίνεται καθημερινά η ηθική μας επιβίωση.
Η Marie Desplechin, συγγραφέας του βιβλίου Trop sensibles (1995), που την καθιέρωσε στην πρώτη γραμμή μιας νέας γενιάς Γάλλων συγγραφέων, διακρίνεται για την αμεσότητα του λόγου της· με ευαισθησία και ειρωνεία βουτά σε "απαγορευμένα νερά" και παίρνει το ρίσκο να εκθέτει τη γυναικεία ψυχή σε βλέμματα και σκέψεις.
