Στον Ψηφιακό Νάρκισσο οι αρχαίοι μύθοι αποκτούν μεταμοντέρνα αμφίεση και οι διαχρονικές αυταπάτες φορούν υπερσύγχρονα προσωπεία. Δεκατρείς ιστορίες διακτινίζουν τον αναγνώστη στο πιο κοντινό αύριο.
Ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης γράφει το διήγημα που του ανατέθηκε. Ένας άστεγος αξιοποιείται ως εικαστικό έργο. Δύο αδέρφια συγκρούονται θανάσιμα στον κόσμο του μεταχρήματος. Ένας ιδιοφυής επιχειρηματίας επινοεί μια φονική βιοτεχνολογία. Μια ανθρωπολόγος βρίσκει το νόημα της ζωής μακριά από τη μεγαλούπολη. Ένας νεκρός αναστατώνει την αστυνομία με την ψηφιακή δράση του. Ένα διαδικτυακό φόρουμ μετατρέπεται σε αρένα. Ένας ιδανικός υπάλληλος παθαίνει ποίηση.
Σε αυτές και άλλες ιστορίες οι κλασικές διχοτομίες φύση-πολιτισμός, άνθρωπος-μηχανή, άνδρας-γυναίκα, πραγματικό-εικονικό πνέουν τα λοίσθια, φανερώνοντας συνάμα την τραγικωμωδία του ναρκισσισμού: κάθε άτομο πιστεύει πως είναι το κινητό κέντρο του σύμπαντος. Αμφίθυμοι απέναντι στην τεχνοεπιστήμη, τον υπηρέτη που γίνεται αφέντης, καλούμαστε να διαχειριστούμε το σοκ του μέλλοντός μας.
Ο Γιώργος Λαμπράκος γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Σπούδασε χρηματοοικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, φιλοσοφία των επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μετάφραση από την αγγλική και τη γερμανική γλώσσα στο ΕΚΕΜΕΛ. Έχει δημοσιεύσει το πεζογράφημα "Αναμνήσεις από το ρετιρέ" (Γαβριηλίδης, 2009) και το θεατρικό έργο "Αγνοούμενος" (Γαβριηλίδης, 2010), που παίχτηκε την ίδια χρονιά στο θέατρο Φούρνος. Επίσης, έχει δημοσιεύσει ποιήματα, αφηγήματα και δοκίμια σε έντυπα και δικτυακά περιοδικά ("Acidart", "Κοντέινερ", "Μανδραγόρας", "Νησίδες", "Ποιητική", "Τεφλόν") και εφημερίδες ("Αξία"). Εργάζεται ως επαγγελματίας μεταφραστής, οι δε μεταφράσεις του περιλαμβάνουν έργα λογοτεχνίας, θεωρίας λογοτεχνίας, ψυχανάλυσης, ιστορίας τέχνης, φιλοσοφίας, πολιτικών επιστημών και βιογραφίες. Τον Δεκέμβριο του 2011 έλαβε μέρος στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών που διοργάνωσε το ΕΚΕΒΙ, μετά από πρόταση του περιοδικού "Νησίδες". Το προσωπικό του blog είναι: http://lamprakos.wordpress.com.
