Πρόκειται για το πέμπτο ποιητικό βιβλίο του Αντώνη Γκάντζη, -αυτή τη φορά μια ενιαία λυρική σύνθεση αφιερωμένη στην πολιορκία της Γάζας, που έγινε τον Ιανούαριο του 2009.
Το έργο χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες στις οποίες ο ποιητής πραγματεύεται τις δραματικές στιγμές που έζησε ο άμαχος πληθυσμός στην λωρίδα της Γάζας, περικυκλωμένος από παντού και βαλλόμενος από στεριά, ουρανό και θάλασσα με την ανοχή (σιωπηλή έγκριση;) του "πολιτισμένου" δυτικού κόσμου.
Ορισμένοι αυτούσιοι στίχοι του Δ. Σολωμού από τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους" τους οποίους ενσωματώνει ο δημιουργός στη ροή του λόγου του, παραπέμπουν στην πολιορκία του Μεσολογγίου και στις καταφανείς αναλογίες μεταξύ των δύο ιστορικών γεγονότων.
Στην έκδοση προτάσσεται μία εισαγωγή με τίτλο "Σκέψεις του ποιητή", όπου αυτός μιλά για τα παιδικά του χρόνια στη Αλεξάνδρεια, την τριβή του με τον ντόπιο πληθυσμό και την αγάπη του προς τους αραβικούς λαούς. Ακολουθεί η κυρίως σύνθεση και στο τέλος, κάποιες (ιστορικές κυρίως) σημειώσεις κατατοπιστικές για τον αναγνώστη.
Ο Αντώνης Γκάντζης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, στις 26 Δεκεμβρίου του 1952. Πατέρας του υπήρξε ο Ιταλός πιανίστας Giorgio Francesco Gangi και μητέρα του η Ελένη Παρίση - Γκάντζη, ελληνικής καταγωγής. Το 1961 μετοίκησε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Τελειώνοντας το εξατάξιο γυμνάσιο της δεκαετίας του 1960 εργάστηκε ως διορθωτής σε μεγάλους εκδοτικούς οίκους της εποχής, ενώ παράλληλα άρχισε ν' ασχολείται με την ποίηση και σποραδικά με την πεζογραφία. Κείμενά του φιλοξενήθηκαν κατά καιρούς σε εφημερίδες και περιοδικά.
