Ωραίος σαν ψέμα

Πέντε διαφορετικές γυναικείες προσωπικότητες, οι οποίες στις διαδοχικές ή παράλληλες σχέσεις τους με τον ίδιο άνδρα, αισθάνονται σαν κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Η καθεμιά τον διεκδικεί, με το δικό της τρόπο. Αυτός πιστός στον καλλιτεχνικό, ευάλωτο και επικίνδυνο χαρακτήρα του αγαπά καθεμία διαφορετικά. Τα ηθικά διλήμματα τις πιο πολλές φορές είναι ισχυρότερα από τον ίδιον τον έρωτα. Το να αφήσεις έναν άνθρωπο για κάποιον άλλον που ερωτεύτηκες ξαφνικά, έστω κι αν έχεις ζήσει μαζί του χρόνια, έστω κι αν υπάρχουν παιδιά, είναι θεμιτό; Ίσως ναι, ίσως όχι. Τελικά πρόκειται για ηθικό δίλημμα ή για ένα ερωτικό ψυχολογικό δράμα; "Της είναι αδύνατον να γυρίσει στο κρεβάτι. Τον βλέπει από την πόρτα που κοιμάται ήρεμα τον ύπνο ενός μικρού παιδιού. Προς στιγμήν δεν καταλαβαίνει ποιος είναι. Μπαίνει στο μπάνιο της, στο μισοσκόταδο βλέπει τον εαυτό της στον καθρέφτη. Κοντοστέκεται, το μεταξωτό άσπρο νυχτικό τσαλακωμένο, την κάνει αγνώριστη. Βλέπει το πρόσωπό της ώρα πολύ. "Ποια είμαι;", ρωτάει, κοιτάζοντας το είδωλό της στα μάτια. "Ποια;" Πλησιάζει στον καθρέφτη, δεν αναγνωρίζει την εικόνα. Είναι σίγουρη πως η γυναίκα απέναντί της είναι μια άλλη, όχι αυτή. Ή μήπως η ίδια δεν είναι πια η ίδια; Διχάζεται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Ξαφνικά, έτσι ανεξήγητα, κολλάει το πρόσωπό της στον καθρέφτη και με ένα αίσθημα πρωτόγνωρο, πάθους, οργής και απόγνωσης, φιλάει το είδωλό της στο στόμα ξανά και ξανά, άγρια, παράφορα, απελπισμένα. "Εγώ σ' αγαπώ ψιθυρίζει, καθώς τα μάτια της γεμίζουν δάκρυα και θολώνουν το είδωλό της στον καθρέπτη. "Εγώ σ' αγαπώ και θα σ' αγαπώ γι' αυτό που είσαι".