Ὀψόμεθα τὸν Θεὸν καθώς ἐστι

Ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ εἶναι πολυτιμότερη ἀπὸ κάθε θησαυρό, ἀπὸ κάθε χαρὰ καὶ ἀπόλαυση πάνω στὴ γῆ. Συνίσταται δὲ αὐτὴ στὴν ἀναμφίβολη γνώση τοῦ Ζῶντος Θεοῦ, τοῦ Πατέρα μας. Μᾶς εἶναι ἀρκετὸ νὰ ἔχουμε λίγη τροφή, νὰ εἴμαστε κάτω ἀπὸ στέγη καὶ τὸ σῶμα μας νὰ εἶναι καλυμμένο γιὰ τὸ κρύο καὶ τὴ ντροπή (βλ. Α΄ Τιμ. ϛ΄ 8), προκειμένου ὁ νοῦς μας ―τὸ πνεῦμα μας― νὰ εἶναι ἐλεύθερο νὰ βυθίζεται στὴ μελέτη τοῦ Θείου Εἶναι, ποὺ μᾶς ἀποκαλύφθηκε ἀπὸ τὸν Χριστό. Ἡ δίψα τοῦ ἄνω κόσμου, ἡ ἐν ἀγάπῃ ὁρμὴ πρὸς αὐτόν, γίνεται τὸ ἀγαλλίαμά μας, λαμπρύνει βασιλικὰ ἀκόμη καὶ τὸ ἐπώδυνο γῆρας, ποὺ εἶναι γεμάτο ἀπὸ τὴν προσδοκία τῆς εὔσπλαγχνης «Πατρικῆς ἀγκάλης» (πρβλ. Λουκ. ιε΄ 20).»