Στη συλλογή ποιημάτων και διηγημάτων με τον γενικό τίτλο "Ιστορίες Ημερολογίου", ο Μπέρτολτ Μπρεχτ αναλαμβάνει τη διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης μέσα από εύληπτες, παραβολικές ιστορίες απέριττης λογοτεχνικής φόρμας. Αυτή ακριβώς η αμεσότητα του εγχειρήματος είναι που καθιστά το έργο μαγευτικό, καθώς προβάλλει αξίες αυτονόητες, ικανές όμως να αναμορφώσουν εκ βάθρων την κοινωνία που θα τις υιοθετούσε. Η πρώτη έκδοσή του, το 1949, απευθυνόταν στο γερμανικό λαό της νεοσύστατης, τότε, Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, με τον προφανή σκοπό της διαπαιδαγώγησης τού, άπειρου ακόμα στα μαρξιστικά ιδεώδη, ανατολικογερμανικού λαού, και περιλάμβανε ανέκδοτες έως τότε ιστορίες του Μπρεχτ.
Μολονότι το έργο έγινε αρχικά δεκτό με χλιαρότητα και συγκέντρωσε αντιφατικές κριτικές, καθώς συνέπεσε με τον κυκεώνα των διαφωνιών περί φορμαλισμού και ρεαλισμού στη σοσιαλιστική τέχνη, η αγοραστική επιτυχία που γνώρισαν όλες οι επανεκδόσεις του, αλλά και οι μεταφράσεις του σε πλήθος άλλες γλώσσες έκτοτε, συνηγορούν πειστικά για την αξία και τη διαχρονικότητά του.
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1898 στο Άουγκσμπουργκ. Το 1917 γράφτηκε στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μονάχου, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του, ξαναγύρισε στο Άουγκσμπουργκ, και υπηρέτησε για ένα διάστημα σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Οι θεατρικές του αναζητήσεις γνώρισαν πολύ γρήγορα την καταξίωση, με το βραβείο Κλάιστ (1922). Αντικομφορμιστής, ορκισμένος εχθρός του πολέμου και του καπιταλισμού, βρίσκεται ήδη από το 1923 πέμπτος στον μαύρο πίνακα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας. Όταν οι Εθνικοσοσιαλιστές καταλαμβάνουν την εξουσία το 1933, ο Μπρεχτ παίρνει το δρόμο της εξορίας: Ελβετία, Δανία, Φινλανδία, Ρωσία, και τέλος Αμερική, όπου συνεργάζεται στην Καλιφόρνια με τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Τσαρλς Λώτον. Το 1949 εγκαθίσταται οριστικά στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου πεθαίνει το 1956.
