Αυτό το πρώτο χρονολογικά μυθιστόρημα του Μωπασσάν είναι επηρεασμένο από το ρεαλισμό του Φλωμπέρ. Κάθε άνθρωπος θα γνωρίσει χαρές αλλά και περισσότερες λύπες. Η ζωή της ηρωίδας, που αρχίζει με τόση αισιοδοξία, γρήγορα θα φορτιστεί με απογοητεύσεις και θλίψεις. Πλησιάζοντας προς το τέρμα της θα προσεγγίσει την απόγνωση. Κι ωστόσο αυτή τη στιγμή δυο γεγονότα θα της φέρουν απροσδόκητη χαρά. Η ανταπόδοση της καλοσύνης από μια αδικημένη κοπέλα κι η γέννηση ενός νέου ανθρώπου θα της δώσουν τη δύναμη και την επιθυμία να ζήσει με καινούρια αισιοδοξία. "Μια ζωή δεν είναι ούτε τόσο καλή ούτε τόσο κακή όσο πιστεύουν", θα καταλήξει συμπερασματικά ένας από τους ήρωες του μυθιστορήματος.
