Την ιστορία των καταστηματαρχών της Αθήνας στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, την οποία αφηγείται αυτό το βιβλίο, τη συνθέτουν στοιχεία ετερόκλητα: η πυρκαγιά της παλιάς αγοράς το 1884 και τα Ευαγγελικά το 1901, το κίνημα στο Γουδί το 1909 και η ίδρυση της ΓΣΕΒΕ το 1919, οι ευκαιρίες να ξεκινήσει κανείς τη δική του δουλειά σε μια πόλη που όλο και μεγάλωνε αλλά και η υψηλή θνησιμότητα των μικροεπιχειρήσεων, η καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας και η καταδίωξη της αισχροκέρδειας, ο βερεσές και το ενοικιοστάσιο, οι απεργίες των αρτοποιών και οι διαμαρτυρίες των αμαξάδων ενάντια στα πρώτα αυτοκίνητα, οι πιάτσες των καταστημάτων και η διασπορά τους στην πόλη, οι προστάτες άγιοι των σωματείων και τα τσιμπούσια στην εξοχή τη μέρα της γιορτής τους, τα βεγγαλικά που έριχναν οι μαγαζάτορες στις προεκλογικές εκστρατείες, οι ήχοι της μαζούρκας στους οικογενειακούς χορούς και οι σφαλιάρες στον Καραγκιόζη, το κύμα κοπής των μουστακιών μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και η περιφρούρηση της «αξιοπρέπειας» των νοικοκυραίων. Το νήμα που μας καθοδηγεί στη μελέτη όλων αυτών είναι η ανάδειξη των όρων ύπαρξης της παραδοσιακής μικροαστικής τάξης και του τρόπου με τον οποίο άλλαζαν κατά τη διάρκεια της περιόδου.
Ο Νίκος Ποταμιάνος είναι ιστορικός, υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Κρήτης.
