Αγαπώ τους ανθρώπους χρόνια τώρα. Προσπαθώ να τους καταλάβω, να νιώσω τους πόνους και τις λύπες, τις αγωνίες και τις απογοητεύσεις, τις χαρές και τις ελπίδες τους. Μα πάνω απ’ όλα αγαπώ εκείνους που μπορούν να δώσουν την αγάπη που σαν αμόλυντο νεράκι αναβλύζει και ρέει απ’ τις πηγές των ιερών βουνών. Αυτοί είναι οι ήρωές μου σ’ αυτά τα κείμενα. Τα δικά τους πρόσωπα αιχμαλώτισαν την ψυχή μου και τη σκέψη μου. Όλοι αυτοί που —αν και ζούμε σε σκληρά και τραχιά χρόνια— εξακολουθούν να αγαπούν χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα. Μόνη ανάγκη, το αίσθημα ότι ανήκουμε στην ομάδα της ωκεάνιας αγάπης.
