ΤΗΝ ΑΥΓΗ
Να γευτώ απ᾿ τα χείλη σου
μια απροϋπόθετη αυγή
ξέχειλη συγχορδίες σιωπής
Σ᾿ εικονοστάσι ακάντηλο
μνήμες που ψάχνουν στόμα
να τις ξεστομίσει
ν᾿ αποθέσω
Από τις λιόπετρές σου
τον ουρανό και τον βυθό
να δοκιμάσω
π᾿ ανακατεύει η θάλασσα
να φτιάξει το γαλάζιο της
Τον χρόνο ν᾿ αθωώσω
απ᾿ τα καμώματα της νύχτας
που παραβγαίνουνε τον άνθρωπο
Για έναν κόσμο
που θα χωράει μαζί σου
στα μέτρα της καρδιάς μου
