Ο Γιάννης Βλαχογιάννης κατόρθωσε να δει τον Νεοέλληνα στις πρώτες του ριζιμιές απαρχές. Κατόρθωσε να βρει κάτι απ' το μυστικό, τον εσώτερο ρυθμό του. Πιάνει τον σφυγμό του Λαού και του τόπου. Βρίσκει μια γλώσσα απλή και ανθρώπινη, βρίσκει έναν τρόπο απέριττο να μας παρουσιάσει την τέχνη και τα φαρμάκια της. Αλλά επίσης τον καλλιτέχνη και τα φάρμακά του. Γιατί το θέατρο σκιών, όπως κάθε θέατρο και όπως κάθε τέχνη, είναι και "Ιατρείον των ψυχών"...
