Μετά από αυτή την τραγική είδηση, ο αφηγητής, έχοντας ζήσει τριάντα τρία και πλέον χρόνια στην εξορία, στο Μόντρεαλ, αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του, την Αϊτή. Με μεγάλη δόση αφηγηματικής ευρηματικότητας, μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, σκιαγραφεί την Αϊτή του τότε και του τώρα και αναζητά τα στοιχεία που συνθέτουν τις πολλαπλές ταυτότητές του επιδιώκοντας να συμφιλιώσει την χώρα των παιδικών του χρόνων µε τη χώρα που αντικρίζει στον γυρισμό. Με χρώματα δανεισμένα από τη ναΐφ ζωγραφική περιγράφει τη μιζέρια, τη διαφθορά, την πείνα, τη βία αλλά και τους καλλιτέχνες, τα νεαρά κορίτσια, τις κρυφές ελπίδες και τις προσδοκίες. Ένα πρωτότυπο ποιητικό μυθιστόρημα που γαληνεύει τον αναγνώστη με τις κινηματογραφικές εικόνες και το βάθος των συναισθημάτων του. Το μεγάλο μυθιστόρημα του γυρισμού από την εξορία.
